| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 396 |
|
| إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (85) |
| همانا آن که قرآن را بر تو فرض کرد [در قيامت ]تو را به بازگشتگاهى [رفيع] بازمى گرداند، بگو: پروردگار من داناتر است که چه کسى هدايت آورده و چه کسى در گمراهى نمايانى [غرق] است. (85) |
| وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ (86) |
| و تو انتظار نداشتى که اين کتاب به تو القا شود، ليکن رحمتى از پروردگارت بود [که موجب شد به تو القا شود] پس هرگز پشيتبان کافران مباش. (86) |
| وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87) |
| و مبادا آنان تو را از [ابلاغ] آيات خدا بعد از آن که به سويت نازل شد، بازدارند و به سوى پروردگارت دعوت کن و هرگز از مشرکان مباش. (87) |
| وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88) |
| و با وجود خدا معبود ديگرى مخوان، هيچ معبودى جز او نيست، هر چيزى هلاک شدنى است جز وجه او; حکم فقط براى او است و فقط به سوى او بازگردانده مى شويد. (88) |
| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف ، لام ، ميم . (1) |
| أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ (2) |
| آيا مردم پنداشته اند همين که بگويند: ايمان آورديم، رها مى شوند و مورد امتحان قرار نمى گيرند. (2) |
| وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (3) |
| در حالى که بى ترديد کسانى را که پيش از آنان بودند امتحان کرده ايم؟ پس حتماً [آنان نيز امتحان مى شوند و] خدا آنان را که راست گفته اند، خواهد شناخت و آنان را که دروغگويند نيز خواهد شناخت. (3) |
| أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (4) |
| آيا کسانى که کارهاى بد مى کنند، پنداشته اند که مى توانند بر ما سبقت گيرند (از ما بگريزند)؟ چه بد قضاوت مى کنند! (4) |
| مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (5) |
| هر که اميد لقاى خدا را دارد [بايد در راه او بکوشد زيرا] حتماً ميعاد خدا آمدنى است و او است شنوا و دانا. (5) |
| وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (6) |
| و هر که [در راه خدا] بکوشد فقط براى خود مى کوشد، زيرا بى شک خدا از جهانيان بى نياز است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |