| سوره 4 | سوره مبارکه النساء | صفحه 77 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِي تَسَاءَلُونَ بِهِ وَالْأَرْحَامَ ۚ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَيْكُمْ رَقِيبًا (1) |
| اى مردم! از پروردگارتان پروا کنيد، همان که شما را از يک تن آفريد، و جفتش را از جنس او خلق کرد، و از آن دو، مردان و زنان بسيارى منتشر ساخت; و از خدا که به [نام ]او از يکديگر درخواست مى کنيد و نيز [از تضييع حقوق ]خويشاندان پروا کنيد; همانا خدا همواره مراقب شماست. (1) |
| وَآتُوا الْيَتَامَىٰ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَتَبَدَّلُوا الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ ۖ وَلَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَهُمْ إِلَىٰ أَمْوَالِكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا (2) |
| و اموال يتيمان را [بعد از بلوغشان ]به آنان بدهيد و اموالِ نامرغوب [خود ]را با اموال مرغوب [آنها ]عوض نکنيد، و اموال يتيمان را با اموال خويش نخوريد، همانا اين گناهى بزرگ است. (2) |
| وَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تُقْسِطُوا فِي الْيَتَامَىٰ فَانْكِحُوا مَا طَابَ لَكُمْ مِنَ النِّسَاءِ مَثْنَىٰ وَثُلَاثَ وَرُبَاعَ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا تَعْدِلُوا فَوَاحِدَةً أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ ۚ ذَٰلِكَ أَدْنَىٰ أَلَّا تَعُولُوا (3) |
| و اگر مى ترسيد که درباره دختران يتيم [در صورت ازدواج با آنان ]به عدالت رفتار نکنيد با زنان [غير يتيم ]که مورد پسند شما باشند دو تا دو تا و سه تا سه تا و چهار تا چهار تا ازدواج کنيد. و اگر مى ترسيد که به عدالت عمل نکنيد با يکى [ازدواج کنيد ]و يا [به ]زنانى که مالکشان هستيد [اکتفا نماييد]. اين دستور به دورى شما از انحراف نزديک تر است. (3) |
| وَآتُوا النِّسَاءَ صَدُقَاتِهِنَّ نِحْلَةً ۚ فَإِنْ طِبْنَ لَكُمْ عَنْ شَيْءٍ مِنْهُ نَفْسًا فَكُلُوهُ هَنِيئًا مَرِيئًا (4) |
| و مهر زنان را با طيب خاطر به آنان بدهيد، پس اگر چيزى از آن را با طيب خاطر به شما بخشيدند آن را بخوريد گوارايتان باد. (4) |
| وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا (5) |
| و اموال خود را که خدا وسيله قوام [زندگى ]شما قرار داده است به سفيهان ندهيد و از درآمدِ آن خوراکشان دهيد و آنان را بپوشانيد، و با آنان سخنى پسنديده بگوئيد. (5) |
| وَابْتَلُوا الْيَتَامَىٰ حَتَّىٰ إِذَا بَلَغُوا النِّكَاحَ فَإِنْ آنَسْتُمْ مِنْهُمْ رُشْدًا فَادْفَعُوا إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ ۖ وَلَا تَأْكُلُوهَا إِسْرَافًا وَبِدَارًا أَنْ يَكْبَرُوا ۚ وَمَنْ كَانَ غَنِيًّا فَلْيَسْتَعْفِفْ ۖ وَمَنْ كَانَ فَقِيرًا فَلْيَأْكُلْ بِالْمَعْرُوفِ ۚ فَإِذَا دَفَعْتُمْ إِلَيْهِمْ أَمْوَالَهُمْ فَأَشْهِدُوا عَلَيْهِمْ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا (6) |
| و يتيمان را [از جهت رشد فکرى ]امتحان کنيد تا وقتى که به سنّ ازدواج برسند، پس اگر رشد فکرى در آنان احساس کرديد اموالشان را به آنان واگذار کنيد و آن را از روى اسراف و براى پيشدستى کردن بر آنان که مبادا بزرگ شوند [و اموالشان را بخواهند ]خرج نکنيد. و هر کس که بى نياز باشد بايد [از مصرف مال يتيم ]خوددارى کند، و هر کس نيازمند باشد بايد به طور پسنديده [از آن ]مصرف کند، پس وقتى اموالشان را به آنان واگذار کرديد بر آنان شاهد بگيريد. و خدا براى حساب رسمى کافى است. (6) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |