سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 128 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَجَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَالنُّورَ ۖ ثُمَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (1) |
ستايش از آنِ خداست که آسمان ها و زمين را آفريده و تاريکى ها و نور را پديد آورده است ; با اين حال کسانى که کافر شدند غير او را با پروردگارشان برابر مى کنند . (1) |
هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ طِينٍ ثُمَّ قَضَىٰ أَجَلًا ۖ وَأَجَلٌ مُسَمًّى عِنْدَهُ ۖ ثُمَّ أَنْتُمْ تَمْتَرُونَ (2) |
اوست آن که شما آدميان را از گِلى آفريد ، آن گاه براى شما سرآمدى مقرر داشت ، و سرآمدى که تعيين شده و دگرگونى ندارد نزد اوست ; با اين حال شما در يکتايى او در اداره امور جهان ترديد مى کنيد . (2) |
وَهُوَ اللَّهُ فِي السَّمَاوَاتِ وَفِي الْأَرْضِ ۖ يَعْلَمُ سِرَّكُمْ وَجَهْرَكُمْ وَيَعْلَمُ مَا تَكْسِبُونَ (3) |
و اوست خدا ، هم در آسمان ها و هم در زمين ; کارهاى نهان و آشکار شما را مى داند ، و نيز حالات نفسانى شما را که بر اثر اعمال نيک و بد فراهم مى آوريد مى داند . (3) |
وَمَا تَأْتِيهِمْ مِنْ آيَةٍ مِنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) |
و هيچ نشانه اى از نشانه هاى پروردگارشان که آشکارکننده حق است برايشان نيامد مگر اين که از آن روى برتافتند . (4) |
فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنْبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) |
زيرا آنان حق را آن گاه که برايشان آمد دروغ انگاشتند ; پس به زودى اخبار و نتايج آنچه به مسخره اش مى گرفتند به آنان خواهد رسيد . (5) |
أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّنْ لَكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِمْ مِدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) |
آيا نديده اند که چه بسيار مردمى را که پيش از آنان بودند هلاک کرديم ؟ مردمى که به آنان در زمين توانايى هايى داده بوديم که به شما آن توانايى ها را نداده ايم ، و ابرهاى پرباران به سويشان گسيل کرديم تا باران هاى سودمند بر آنان فروريزند ، و نهرهاى بسيارى را پديد آورديم که از زير خانه ها و قصرهايشان روان بود ، سپس آنان را به سبب گناهانشان نابود کرديم و پس از آنان مردمى ديگر پديد آورديم . (6) |
وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ (7) |
و اگر کتابى نوشته در کاغذ بر تو نازل مى کرديم و آنها آن را با دست هاى خود لمس مى کردند ، باز هم کسانى که کافر شده اند مى گفتند : اين جز سحرى آشکار نيست . (7) |
وَقَالُوا لَوْلَا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ ۖ وَلَوْ أَنْزَلْنَا مَلَكًا لَقُضِيَ الْأَمْرُ ثُمَّ لَا يُنْظَرُونَ (8) |
و گفتند : چرا فرشته اى بر او نازل نمى شود تا نشانه اى بر راستى و درستى رسالت او باشد ؟ ولى اگر فرشته اى هم نازل مى کرديم باز آنان ايمان نمى آوردند و در نتيجه کار به پايان مى رسيد و هلاک مى شدند و هيچ مهلتى نمى يافتند . (8) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |