| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 149 |
|
| وَلَا تَقْرَبُوا مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ حَتَّىٰ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ ۖ وَأَوْفُوا الْكَيْلَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۖ وَإِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۖ وَبِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُوا ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (152) |
| و از نزديک شدن به مال يتيم ـ جز به روشى هرچه نيکوتر که باعث حفظ اموال او شود ـ بپرهيزيد تا به توانايى خود برسد ( بالغ شود و به رشد لازم برسد ) ، و پيمانه و ترازو را عادلانه و تمام بسنجيد و بدانيد که ما هيچ کس را جز به اندازه توانش تکليف نمى کنيم . و چون سخنى گوييد که سود و زيانى در پى دارد ، عدالت را در آن رعايت کنيد ، هر چند کسى که درباره او سخن مى گوييد خويشاوند باشد ، و به پيمان خدا وفادار باشيد . اينهاست که خدا شما را به آن سفارش کرده است ، باشد که دريابيد و متذکّر شويد . (152) |
| وَأَنَّ هَٰذَا صِرَاطِي مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ ۖ وَلَا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبِيلِهِ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (153) |
| اينها که بر شما خواندم راه من است که راهى است راست و استوار ( نه در آن اختلافى است نه پوينده اش را از مقصد باز مى دارد ) ; پس آن را دنبال کنيد و راه هاى ديگر را دنبال مکنيد که شما را از راه خدا پراکنده سازد . اينهاست که خدا شما را به آن سفارش کرده است ، باشد که تقوا پيشه کنيد . (153) |
| ثُمَّ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ تَمَامًا عَلَى الَّذِي أَحْسَنَ وَتَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ يُؤْمِنُونَ (154) |
| ما اين آموزه ها را در آيين موسى نيز آورديم ، سپس به او کتاب آسمانى تورات را داديم تا بدين وسيله کاستى هاى شريعت آن کسى که نيکوکار بود کامل شود و حقايق آيين بنى اسرائيل به تفصيل بيان گردد و براى آنان رهنمود و رحمتى باشد ، شايد به ديدار پروردگارشان ايمان بياورند . (154) |
| وَهَٰذَا كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ مُبَارَكٌ فَاتَّبِعُوهُ وَاتَّقُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (155) |
| و اين قرآن کتابى است پرخير و برکت که ما آن را فرو فرستاديم ، پس ، از آن پيروى کنيد و تقوا پيشه سازيد ، باشد که مورد رحمت قرار گيريد . (155) |
| أَنْ تَقُولُوا إِنَّمَا أُنْزِلَ الْكِتَابُ عَلَىٰ طَائِفَتَيْنِ مِنْ قَبْلِنَا وَإِنْ كُنَّا عَنْ دِرَاسَتِهِمْ لَغَافِلِينَ (156) |
| آرى قرآن را فرو فرستاديم تا نگوييد : تنها بر دو طايفه ( يهوديان و مسيحيان ) که پيش از ما بودند کتاب آسمانى نازل شد و ما از تلاوت و فراگيرى آنان بى خبر بوديم . (156) |
| أَوْ تَقُولُوا لَوْ أَنَّا أُنْزِلَ عَلَيْنَا الْكِتَابُ لَكُنَّا أَهْدَىٰ مِنْهُمْ ۚ فَقَدْ جَاءَكُمْ بَيِّنَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ ۚ فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَذَّبَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَصَدَفَ عَنْهَا ۗ سَنَجْزِي الَّذِينَ يَصْدِفُونَ عَنْ آيَاتِنَا سُوءَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يَصْدِفُونَ (157) |
| يا نگوييد : اگر بر ما کتاب آسمانى فرو فرستاده مى شد ما از آنان هدايت يافته تر بوديم . اکنون از جانب پروردگارتان دليلى آشکار و رهنمود و رحمتى به سوى شما آمد ; پس کيست ستمکارتر از آن کس که آيات خدا را دروغ شمرَد و از آنها روى برتابد ؟ به زودى کسانى را که از آيات ما روى برمى تابند ، به سزاى روى برتافتنشان به عذاب ناگوار کيفر مى دهيم . (157) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |