| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 15 |
|
| قُلْ إِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْآخِرَةُ عِنْدَ اللَّهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (94) |
| اى پيامبر ، به يهوديان بگو : اگر نزد خدا و به حکم او نيکبختى سراى آخرت به شما اختصاص دارد و مردم ديگر از آن محرومند ، چنانچه راست مى گوييد ، آرزوى مرگ کنيد تا هر چه زودتر از اين زندگى آميخته با ناکامى ها به آن سراى سعادت درآييد . (94) |
| وَلَنْ يَتَمَنَّوْهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (95) |
| ولى آنان در اثر گناهانى که به دست خود پيش فرستاده اند ، هرگز آرزوى مرگ نمى کنند ، و خدا به حال ستمکاران داناست . (95) |
| وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَىٰ حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا ۚ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَنْ يُعَمَّرَ ۗ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (96) |
| گواه اين که يهوديان در بند سراى آخرت نيستند اين است که آنان را آزمندترين مردم به اين زندگى ناچيز دنيا مى يابى . آنان حتى از مشرکان که سراى آخرت را باور ندارند به زندگى دنيا آزمندترند . هر يک از آنان دوست دارد که هزار سال عمر به او مى دادند ، و حقيقت اين است که عمر هزار ساله يافتن هم او را از عذاب دور نمى کند ، و خدا به آنچه انجام مى دهند بيناست . (96) |
| قُلْ مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِجِبْرِيلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلَىٰ قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ (97) |
| يهوديان به اين بهانه به قرآن ايمان نمى آورند که با جبرئيل که آورنده وحى است دشمنند . اى پيامبر ، به آنان بگو : هر کس دشمن جبرئيل است ، نبايد از کتاب الهى رويگردان شود ; چرا که جبرئيل به اذن خدا اين کتاب را بر قلب تو نازل کرده است ; کتابى که حقانيت کتاب هاى آسمانى پيش از خود ، از جمله تورات را تأييد مى کند و براى کسانى که به آن ايمان مى آورند مايه هدايت و بشارت است . (97) |
| مَنْ كَانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكَافِرِينَ (98) |
| هر کس دشمن خدا و فرشتگان و پيامبران او و دشمن جبرئيل و ميکائيل است ، کافر است و بى ترديد خدا دشمن کافران است . (98) |
| وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ وَمَا يَكْفُرُ بِهَا إِلَّا الْفَاسِقُونَ (99) |
| و همانا ما آياتى روشن و روشنگر به سوى تو فرو فرستاديم ، و جز فاسقان کسى بدانها کفر نمىورزد . (99) |
| أَوَكُلَّمَا عَاهَدُوا عَهْدًا نَبَذَهُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (100) |
| چرا اين يهوديان هرگاه ]با خدا[ پيمانى بستند ، گروهى از ايشان آن را به دور افکندند ؟ ]نه تنها گروهى از آنان پيمان شکن اند[ بلکه بيشترشان ايمان ندارند . (100) |
| وَلَمَّا جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَهُمْ نَبَذَ فَرِيقٌ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ كِتَابَ اللَّهِ وَرَاءَ ظُهُورِهِمْ كَأَنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) |
| و هنگامى که از جانب خدا پيامبرى برايشان آمد که توراتى را که با آنان است تصديق مى کرد ، گروهى از کسانى که کتاب آسمانى به آنها داده شده است ]= عالمان يهود و نصارى[ کتاب خدا را پشت سرشان افکندند و بشارت هاى آن را در مورد ظهور پيامبر اسلام ناديده گرفتند ، چنان که گويى از آن بى خبرند . (101) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |