| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 165 |
|
| قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِينَ (121) |
| گفتند : ما به پروردگار جهان ها ايمان آورديم ; (121) |
| رَبِّ مُوسَىٰ وَهَارُونَ (122) |
| همان پروردگار موسى و هارون . (122) |
| قَالَ فِرْعَوْنُ آمَنْتُمْ بِهِ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَمَكْرٌ مَكَرْتُمُوهُ فِي الْمَدِينَةِ لِتُخْرِجُوا مِنْهَا أَهْلَهَا ۖ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (123) |
| فرعون گفت : پيش از آن که به شما رخصت دهم به او ايمان آورديد . قطعاً اين نيرنگى است که آن را در اين شهر پرداخته ايد تا مردمش را از آن جا بيرون کنيد ، پس به زودى کيفر اين کارتان را خواهيد دانست . (123) |
| لَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ ثُمَّ لَأُصَلِّبَنَّكُمْ أَجْمَعِينَ (124) |
| سوگند ياد مى کنم که دست و پاى شما را يکى از راست و ديگرى از چپ به شدّت خواهم بريد ، سپس همه شما را در تنه هاى درختان خرما به صليب خواهم کشيد . (124) |
| قَالُوا إِنَّا إِلَىٰ رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ (125) |
| ساحران گفتند : بدين وسيله به سوى پروردگارمان باز خواهيم گشت و به لقاى او خواهيم رسيد . (125) |
| وَمَا تَنْقِمُ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِآيَاتِ رَبِّنَا لَمَّا جَاءَتْنَا ۚ رَبَّنَا أَفْرِغْ عَلَيْنَا صَبْرًا وَتَوَفَّنَا مُسْلِمِينَ (126) |
| و تو از ما ناخشنود نيستى و با ما هيچ دشمنى و کينه اى ندارى جز به سبب اين که چون نشانه هاى پروردگارمان براى ما پديدار شد ، آنها را باور کرديم . پروردگارا ، بر ما شکيبايى فرو ريز و ما را در حالى که تسليم تو هستيم بميران . (126) |
| وَقَالَ الْمَلَأُ مِنْ قَوْمِ فِرْعَوْنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوْمَهُ لِيُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَيَذَرَكَ وَآلِهَتَكَ ۚ قَالَ سَنُقَتِّلُ أَبْنَاءَهُمْ وَنَسْتَحْيِي نِسَاءَهُمْ وَإِنَّا فَوْقَهُمْ قَاهِرُونَ (127) |
| و اشراف قوم فرعون به او گفتند : آيا موسى و قومش را وامى گذارى تا در زمين تباهى به بار آورند و موسى تو و خدايانت را رها کند ؟ گفت : به زودى ـ همچون گذشته ـ پسرانشان را مى کشيم و زنانشان را براى خدمتگزارى زنده مى داريم ، و بى ترديد ما بر آنان برترى داريم و بر آنان چيره ايم . (127) |
| قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَاصْبِرُوا ۖ إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُهَا مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (128) |
| موسى به قوم خود گفت : از خدا يارى بجوييد و بر دشوارى ها شکيبا باشيد که اين راه و رسم تقواپيشگى است . زمينى را که در دست فرعونيان مى بينيد از آنِ خداست نه فرعون . خدا آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد به ميراث خواهد داد و فرجام نيکو از آنِ تقواپيشگان است . (128) |
| قَالُوا أُوذِينَا مِنْ قَبْلِ أَنْ تَأْتِيَنَا وَمِنْ بَعْدِ مَا جِئْتَنَا ۚ قَالَ عَسَىٰ رَبُّكُمْ أَنْ يُهْلِكَ عَدُوَّكُمْ وَيَسْتَخْلِفَكُمْ فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرَ كَيْفَ تَعْمَلُونَ (129) |
| قوم موسى به او گفتند : هم پيش از آن که نزد ما بيايى و هم بعد از آن که نزد ما آمدى مورد آزار قرار گرفتيم . گفت : اميد است پروردگارتان دشمن شما را نابود کند و شما را در اين سرزمين جانشين گرداند تا شما را بيازمايد و بنگرد که چگونه رفتار مى کنيد . (129) |
| وَلَقَدْ أَخَذْنَا آلَ فِرْعَوْنَ بِالسِّنِينَ وَنَقْصٍ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ (130) |
| و به راستى خاندان فرعون ( قبطيان ) را به خشکسالى ها و قحطى هايى چند و کمبود محصولات گرفتار ساختيم ، باشد که متذکر شوند و حقيقت را دريابند . (130) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |