| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 17 |
|
| ۞ مَا نَنْسَخْ مِنْ آيَةٍ أَوْ نُنْسِهَا نَأْتِ بِخَيْرٍ مِنْهَا أَوْ مِثْلِهَا ۗ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (106) |
| هر نشانه اى از نشانه هاى تکوينى يا تشريعى خود را نسخ کنيم يا آن را از خاطره ها بزداييم ، بهتر از آن يا همانند آن را مى آوريم . مگر ندانسته اى که خداوند بر هر کارى تواناست ؟ (106) |
| أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (107) |
| مگر ندانسته اى که فرمانروايى آسمان ها و زمين فقط از آنِ اوست ؟ از اين رو هيچ کس و هيچ چيز نمى تواند او را از نسخ آيات و احکام باز دارد و مگر ندانسته اى که براى شما در کارتان هيچ سرپرست و ياورى جز خدا نيست ؟ پس اگر خواهد در امور مربوط به شما تغيير و دگرگونى پديد مى آورد . (107) |
| أَمْ تُرِيدُونَ أَنْ تَسْأَلُوا رَسُولَكُمْ كَمَا سُئِلَ مُوسَىٰ مِنْ قَبْلُ ۗ وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالْإِيمَانِ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ (108) |
| ]باور داشتن قدرت بى نهايت خدا ، براى زدودن هر شبهه اى در مورد نسخ احکام و شرايع کافى است ، [ ولى شما مى خواهيد از پيامبرتان درخواست هايى نابجا کنيد ; همان گونه که پيش از اين از موسى کردند ]و به کفر روى آوردند[ و هر کس کفر را جايگزين ايمان کند قطعاً راه درست را گم کرده است . (108) |
| وَدَّ كَثِيرٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ لَوْ يَرُدُّونَكُمْ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِكُمْ كُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّىٰ يَأْتِيَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (109) |
| بسيارى از اهل کتاب ( يهوديان ) با اين که حق برايشان آشکار شده است ، به سبب حسدى که از درونشان برمى خاست دوست مى داشتند شما را پس از ايمانتان به کفر بازگردانند . اکنون وقت آن نيست که با آنان بستيزيد ; پس چشم پوشى کنيد و از آنان درگذريد ، تا خدا فرمان خود را به ميان آورد ، که خداوند بر هر کارى تواناست . (109) |
| وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (110) |
| و نماز را برپا داريد و زکات بپردازيد ، و بدانيد که هر کار نيکى براى خود پيش فرستيد ، آن را نزد خدا بازخواهيد يافت ، چرا که خداوند به آنچه انجام مى دهيد بيناست . (110) |
| وَقَالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كَانَ هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ تِلْكَ أَمَانِيُّهُمْ ۗ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (111) |
| و يهوديان گفتند : هرگز کسى به بهشت درنمى آيد مگر اين که يهودى باشد ، و مسيحيان نيز گفتند : جز کسى که مسيحى باشد هيچ کس وارد بهشت نمى شود . اين است آرزوهايشان . بگو : اگر راست مى گوييد ، برهان خود را بياوريد . (111) |
| بَلَىٰ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (112) |
| چنين نيست که يهودى يا مسيحى بودن کارساز باشد ، بلکه هر کس تسليم خدا باشد و با تمام وجود به او گرايش يابد و کار شايسته کند ، پاداش تسليم و نيکو کارى خود را نزد پروردگارش خواهد داشت و هيچ ترسى آنان را فرو نمى گيرد و اندوهگين نمى شوند . (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |