سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 178 |
|
إِذْ تَسْتَغِيثُونَ رَبَّكُمْ فَاسْتَجَابَ لَكُمْ أَنِّي مُمِدُّكُمْ بِأَلْفٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ مُرْدِفِينَ (9) |
به ياد آوريد هنگامى را که خود را در برابر مشرکان ناتوان ديديد و از پروردگارتان يارى خواستيد و او بى درنگ شما را اجابت کرد که من شما را با هزار فرشته از فرشتگان که فرشتگانى ديگر را به دنبال مى آورند يارى مى رسانم . (9) |
وَمَا جَعَلَهُ اللَّهُ إِلَّا بُشْرَىٰ وَلِتَطْمَئِنَّ بِهِ قُلُوبُكُمْ ۚ وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (10) |
و خداوند فرشتگان را براى کشتن کافران نفرستاد بلکه آنها را فرستاد تا براى شما بشارتى باشد و تا دل هايتان به امداد الهى آرامش يابد ، پس بدانيد که پيروزى جز از جانب خدا نيست . به يقين ، خدا شکست ناپذير و حکيم است . (10) |
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لِيُطَهِّرَكُمْ بِهِ وَيُذْهِبَ عَنْكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَىٰ قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الْأَقْدَامَ (11) |
هنگامى شما را يارى داد و دل هايتان را آرامش بخشيد که خوابى سبک در اثر امنيتى که از جانب او بود بر شما پوشانيد و از آسمان آبى بر شما فرو فرستاد تا شما را بدان پاک گرداند و وسوسه هاى پليد شيطان را بدين وسيله از شما بزدايد ، و تا دل هايتان را محکم کند و در نبرد گام هاى شما را به آن استوار سازد . (11) |
إِذْ يُوحِي رَبُّكَ إِلَى الْمَلَائِكَةِ أَنِّي مَعَكُمْ فَثَبِّتُوا الَّذِينَ آمَنُوا ۚ سَأُلْقِي فِي قُلُوبِ الَّذِينَ كَفَرُوا الرُّعْبَ فَاضْرِبُوا فَوْقَ الْأَعْنَاقِ وَاضْرِبُوا مِنْهُمْ كُلَّ بَنَانٍ (12) |
آن گاه که پروردگارت به فرشتگان وحى فرستاد که من با شما هستم ، پس کسانى را که ايمان آورده اند ثابت قدم داريد ; به زودى در دل کسانى که کافر شده اند بيم خواهم افکند ، و به مؤمنان گفتيم فراز گردن آنان را بزنيد و همه سر پنجه هايشان را قطع کنيد . (12) |
ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ ۚ وَمَنْ يُشَاقِقِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ (13) |
آن کيفر براى آنان بدان سبب بود که با خدا و رسولش به مخالفت برخاستند ، و هر کس با خدا و رسول او مخالفت کند و بر آن اصرار ورزد ، کيفرى سخت خواهد ديد ، زيرا خداوند سخت کيفر است . (13) |
ذَٰلِكُمْ فَذُوقُوهُ وَأَنَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابَ النَّارِ (14) |
اى کافران ، اين کيفر دنياى شماست ، آن را بچشيد و بدانيد که در آخرت براى کافران عذاب آتش خواهد بود . (14) |
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفًا فَلَا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبَارَ (15) |
اى کسانى که ايمان آورده ايد ، هنگامى که با کافران رو به رو مى شويد در حالى که دسته جمعى براى جنگ به سويشان رفته ايد به آنان پشت نکنيد و نگريزيد . (15) |
وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَىٰ فِئَةٍ فَقَدْ بَاءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَمَأْوَاهُ جَهَنَّمُ ۖ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ (16) |
و هر کس در آن هنگام پشت به آنان کند و بگريزد ، با خشمى از خدا بازگشته و جايگاهش دوزخ است و آن بد بازگشتگاهى است ; مگر اين که گريز و روى گردانى اش براى جنگ در ناحيه ديگر باشد ، يا بخواهد به گروهى از رزمندگان بپيوندد و در کنار آنان با دشمن بجنگد . (16) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |