| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 181 |
|
| وَمَا لَهُمْ أَلَّا يُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَهُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَمَا كَانُوا أَوْلِيَاءَهُ ۚ إِنْ أَوْلِيَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (34) |
| چه چيز مشرکان مکّه را درخورِ آن ساخته است که خدا عذابشان نکند در صورتى که آنان مؤمنان را از ورود به مسجدالحرام بازمى دارند آنان متولّيان آن نيستند تا به هر که بخواهند اجازه ورود دهند و هر که را بخواهند از ورود به آن بازدارند . متولّيان آن جز تقواپيشگان نخواهند بود ، ولى بيشترشان ]اين حقيقت را [ نمى دانند . (34) |
| وَمَا كَانَ صَلَاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكَاءً وَتَصْدِيَةً ۚ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُونَ (35) |
| نماز آنان در کنار آن خانه جز سوت کشيدن و کف زدن نيست . اى کافران ، حال که چنين است ، به سزاى اين که کفر ورزيده ايد عذاب را بچشيد . (35) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۚ فَسَيُنْفِقُونَهَا ثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً ثُمَّ يُغْلَبُونَ ۗ وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ (36) |
| کافران اموال خود را هزينه مى کنند تا مردم را از راه خدا باز دارند . آرى ، به زودى کفرپيشگان مکه اموالشان را براى شعلهور ساختن جنگ هزينه مى کنند ، ولى به نتيجه دلخواه خود نمى رسند و اموال تلف شده آنان مايه حسرتشان مى شود و سرانجام در فتح مکّه مغلوب مى گردند . و کسانى از آنان که بر کفر اصرار ورزند به سوى دوزخ رانده خواهند شد . (36) |
| لِيَمِيزَ اللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَيَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَهُ عَلَىٰ بَعْضٍ فَيَرْكُمَهُ جَمِيعًا فَيَجْعَلَهُ فِي جَهَنَّمَ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (37) |
| کافران ، به مقتضاى کفرشان با دين خدا مخالفت مى کنند و در اين راه مى کوشند ، تا خداوند براساس سنّتى که در نظام آفرينش مقرّر داشته است ناپاکان را از پاکان جدا سازد . سپس برخى از ناپاکان را بر روى برخى ديگر نهد و همه را انباشته کند سپس آن را در دوزخ قرار دهد . اينانند که زيانکار خواهند بود . (37) |
| قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَنْتَهُوا يُغْفَرْ لَهُمْ مَا قَدْ سَلَفَ وَإِنْ يَعُودُوا فَقَدْ مَضَتْ سُنَّتُ الْأَوَّلِينَ (38) |
| به کافران بگو : اگر از ستيزه جويى با خدا و پيامبر دست بردارند و به کشتن و آزار مسلمانان پايان دهند ، آنچه گذشته است بر آنان بخشوده مى شود و از آنان انتقام گرفته نمى شود ، و اگر بار ديگر به فتنه انگيزى و ستيزه جويى باز گردند خداوند نابودشان خواهد کرد و اين سنت خداست که بر پيشينيان نيز گذشته است . (38) |
| وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّىٰ لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ ۚ فَإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (39) |
| و با کافران بجنگيد تا فتنه اى برجاى نماند و دين ( حاکميّت ) يکسره از آنِ خدا باشد . پس اگر از جنگ باز ايستادند و تن به سازش دادند ، خدا حکم خود را درباره آنان اعلام خواهد کرد ، چرا که او به آنچه مى کنند بينا است . (39) |
| وَإِنْ تَوَلَّوْا فَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَوْلَاكُمْ ۚ نِعْمَ الْمَوْلَىٰ وَنِعْمَ النَّصِيرُ (40) |
| و اگر روى برتافتند و باز هم سر جنگ داشتند ، با آنان بجنگيد و بدانيد که خدا سرپرست و ياور شماست . و خوب سرپرست و نيکو ياورى است . (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |