| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 207 |
|
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً ۚ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ (123) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، با کافرانى که همجوار شما هستند پيکار کنيد ، و بايد در شما صلابت و سرسختى بيابند ، و بدانيد که خدا با تقواپيشگان است و آنان را يارى مى کند . (123) |
| وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ فَمِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ أَيُّكُمْ زَادَتْهُ هَٰذِهِ إِيمَانًا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَزَادَتْهُمْ إِيمَانًا وَهُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (124) |
| و چون سوره اى از قرآن نازل شود ، برخى از کسانى که دلشان آلوده به نفاق است و قرآن در آن تأثير ندارد مى گويند : اين سوره بر ايمان کدام يک از شما افزود ؟ اگر چنين تأثيرى ندارد در حقانيّت آن ترديد است . ولى منافقان بايد بدانند آنان که ايمان آورده اند و شک و نفاق در دلشان راه نيافته است هر سوره اى که نازل شود بر ايمان آنان مى افزايد و از آن شادمان مى شوند . (124) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ فَزَادَتْهُمْ رِجْسًا إِلَىٰ رِجْسِهِمْ وَمَاتُوا وَهُمْ كَافِرُونَ (125) |
| امّا کسانى که در دل هايشان بيمارى شکّ و نفاق است ، هر سوره اى نازل شود پليدى و گمراهى بر پليدى و گمراهى پيشينشان مى افزايد و در حال کفر خواهند مرد . (125) |
| أَوَلَا يَرَوْنَ أَنَّهُمْ يُفْتَنُونَ فِي كُلِّ عَامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَيْنِ ثُمَّ لَا يَتُوبُونَ وَلَا هُمْ يَذَّكَّرُونَ (126) |
| آيا نمى بينند که هر سال يک يا دو بار به بلايى آزموده مى شوند ، ولى از عهده آزمايش برنمى آيند و خدا را نافرمانى مى کنند ، سپس نه توبه مى کنند و نه متذکّر مى شوند ؟ (126) |
| وَإِذَا مَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ نَظَرَ بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ هَلْ يَرَاكُمْ مِنْ أَحَدٍ ثُمَّ انْصَرَفُوا ۚ صَرَفَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا يَفْقَهُونَ (127) |
| و هنگامى که سوره اى نازل شود و آنان نزد پيامبر باشند ، نگران و مضطرب به يکديگر مى نگرند و گويى از يکديگر مى پرسند : آيا کسى شما را مى بيند و نگرانى شما را درک مى کند ؟ سپس از نزد پيامبر باز مى گردند . خدا دل هايشان را همواره از حق برگرداند ، زيرا آنان مردمى هستند که حقيقت را درک نمى کنند . (127) |
| لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ (128) |
| همانا پيامبرى از جنس خودتان به رسالت به سوى شما آمده است که تباهى و زيان شما بر او دشوار است و سخت به شما علاقه دارد و با مؤمنان رئوف و مهربان است . (128) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ حَسْبِيَ اللَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۖ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ ۖ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ (129) |
| پس اگر روى برتافتند و رسالت تو را نپذيرفتند بگو : خدا مرا بس است ، زيرا معبودى شايسته پرستش جز او نيست ، فقط بر او توکّل کرده ام ، و اوست خداوندگار آن عرش بزرگ . (129) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |