| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 227 |
|
| قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِحٍ ۖ فَلَا تَسْأَلْنِ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۖ إِنِّي أَعِظُكَ أَنْ تَكُونَ مِنَ الْجَاهِلِينَ (46) |
| خدا فرمود : اى نوح ، او از کسان تو که وعده نجات آنان به تو داده شده ، نيست ; خانواده تو به شرط اين که صالح باشند نجات مى يابند . پسر تو زشت کردار است ; پس مبادا آنچه را بدان علم ندارى از من بخواهى . من تو را پند مى دهم که مبادا از جاهلان گردى . (46) |
| قَالَ رَبِّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ أَنْ أَسْأَلَكَ مَا لَيْسَ لِي بِهِ عِلْمٌ ۖ وَإِلَّا تَغْفِرْ لِي وَتَرْحَمْنِي أَكُنْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (47) |
| نوح گفت : پروردگارا ، من به تو پناه مى برم از اين که چيزى از تو بخواهم که بدان علم ندارم . اگر مرا نبخشايى و از خطاها مصونم ندارى و بر من رحمت نياورى از زيانکاران خواهم بود . (47) |
| قِيلَ يَا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلَامٍ مِنَّا وَبَرَكَاتٍ عَلَيْكَ وَعَلَىٰ أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ ۚ وَأُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ يَمَسُّهُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِيمٌ (48) |
| گفته شد : اى نوح ، با سلامت و امنيتى که از جانب ماست و نيز با نعمت هايى پربرکت که بر تو و همراهانت و بر امّت هاى شايسته اى که از همراهان تو پديد مى آيند نازل مى شود ، از کشتى فرود آى و از کسانى که همراه تواند امّت هايى ناشايسته پديد مى آيند که ما آنان را از متاع دنيا بهره مند مى کنيم ، سپس عذابى دردناک از جانب ما به آنان خواهد رسيد . (48) |
| تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ ۖ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَٰذَا ۖ فَاصْبِرْ ۖ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ (49) |
| اى پيامبر ، اين داستان ها از خبرهاى غيبى است که آنها را به تو وحى مى کنيم . پيش از اين نه تو از آن آگاه بودى و نه قوم تو . اکنون که دانستى نوح و پيروانش نجات يافتند و کافران به هلاکت رسيدند ، بر آنچه حق است شکيبايى کن که فرجام نيک از آنِ تقواپيشگان است . (49) |
| وَإِلَىٰ عَادٍ أَخَاهُمْ هُودًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا مُفْتَرُونَ (50) |
| و به سوى قوم عاد ، برادرشان هود را به رسالت فرستاديم ; گفت : اى قوم من ، خدا را بپرستيد ، زيرا شما را هيچ معبودى شايسته پرستش جز او نيست . شما با شرک ورزيدن خود جز افترازنندگانى بيش نيستيد . (50) |
| يَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا ۖ إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى الَّذِي فَطَرَنِي ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (51) |
| اى قوم من ، من براى رساندن پيام الهى هيچ مزدى از شما درخواست نمى کنم ، پس تصوّر نکنيد که براى دستيابى به مال و ثروت مدّعى رسالت شده ام ، مزد من جز برعهده کسى که مرا پديد آورده است ، نيست . پس چرا سخنانم را درنمى يابيد تا حقيقت برايتان آشکار شود ؟ (51) |
| وَيَا قَوْمِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِكُمْ وَلَا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ (52) |
| و اى قوم من ، از پروردگارتان آمرزش گناهانتان را بخواهيد ، سپس با انجام کارهاى شايسته به سوى او بازگرديد که در اين صورت ابرهايى پرباران به سوى شما خواهد فرستاد تا باران هايى سودمند بر شما فرو ريزند . و نيرويى بر نيرويتان خواهد افزود . پس مبادا با حال شرک و گناه از دعوت من روى برتابيد . (52) |
| قَالُوا يَا هُودُ مَا جِئْتَنَا بِبَيِّنَةٍ وَمَا نَحْنُ بِتَارِكِي آلِهَتِنَا عَنْ قَوْلِكَ وَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (53) |
| گفتند : اى هود ، براى ما حجّت و دليلى روشن نياورده اى ، و ما براى سخنان تو معبودان خود را رها نمى کنيم و هرگز به تو ايمان نمى آوريم . (53) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |