| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 232 |
|
| وَيَا قَوْمِ لَا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقَاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ مِثْلُ مَا أَصَابَ قَوْمَ نُوحٍ أَوْ قَوْمَ هُودٍ أَوْ قَوْمَ صَالِحٍ ۚ وَمَا قَوْمُ لُوطٍ مِنْكُمْ بِبَعِيدٍ (89) |
| و اى قوم من ، مبادا ستيز شما با من سبب شود که مانند آن عذابى که به قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح رسيد به شما نيز برسد ، و قوم لوط از شما دور نيست . (89) |
| وَاسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ ۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٌ وَدُودٌ (90) |
| و از پروردگارتان آمرزش گناهانتان را بخواهيد ، سپس با ايمان و کارهاى شايسته به سوى او بازگرديد که پروردگار من بر آمرزش طلبان رحمت مى آورد و آنان را دوست مى دارد . (90) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ مَا نَفْقَهُ كَثِيرًا مِمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَاكَ فِينَا ضَعِيفًا ۖ وَلَوْلَا رَهْطُكَ لَرَجَمْنَاكَ ۖ وَمَا أَنْتَ عَلَيْنَا بِعَزِيزٍ (91) |
| گفتند : اى شعيب ، ما بسيارى از آنچه را که تو مى گويى به روشنى نمى فهميم و قطعاً تو را در ميان خود ناتوان مى بينيم ، و اگر آن چند تن از خويشاوندان تو که نزد ما محترمند نبودند ، حتماً تو را سنگسار کرده بوديم ، و تو بر ما قدرتى ندارى . (91) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَهْطِي أَعَزُّ عَلَيْكُمْ مِنَ اللَّهِ وَاتَّخَذْتُمُوهُ وَرَاءَكُمْ ظِهْرِيًّا ۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (92) |
| شعيب گفت : اى قوم من ، آيا آن چند تن از خويشاوندان من نزد شما از خدا گرامى ترند که شما او را پشت سر افکنده و به فراموشى سپرده ايد ؟ در حالى که پروردگارم به آنچه مى کنيد احاطه دارد . (92) |
| وَيَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَىٰ مَكَانَتِكُمْ إِنِّي عَامِلٌ ۖ سَوْفَ تَعْلَمُونَ مَنْ يَأْتِيهِ عَذَابٌ يُخْزِيهِ وَمَنْ هُوَ كَاذِبٌ ۖ وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ (93) |
| و اى قوم من ، هر کارى که قدرت داريد انجام دهيد ، من نيز ]به آنچه وظيفه دارم[ عمل مى کنم . به زودى خواهيد دانست که چه کسى عذابى به سراغش مى آيد که او را خوار و رسوا مى سازد و چه کسى دروغگوست ; و چشم به راه باشيد که من نيز با شما چشم به راهم و از شما جدا نمى شوم . (93) |
| وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ (94) |
| و هنگامى که فرمان ما در رسيد ، شعيب و کسانى را که با او ايمان آورده بودند به رحمتى از جانب خود از عذاب نجات داديم ، و کسانى را که ستم کرده بودند صيحه فرو گرفت ، پس در خانه هايشان به زانو درآمدند و با چهره بر زمين افتادند و هلاک شدند . (94) |
| كَأَنْ لَمْ يَغْنَوْا فِيهَا ۗ أَلَا بُعْدًا لِمَدْيَنَ كَمَا بَعِدَتْ ثَمُودُ (95) |
| چنان که گويى در آن جا سکونت نداشتند . آن گاه ندايى از آسمان برخاست که : هان ، اهل مدين از رحمت خدا دور باشند ; چنان که قوم ثمود از رحمت خدا دور شدند . (95) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِينٍ (96) |
| و به راستى موسى را با معجزات خود و با قدرتى آشکار که فرعون را از دسترسى به او باز مى داشت فرستاديم . (96) |
| إِلَىٰ فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاتَّبَعُوا أَمْرَ فِرْعَوْنَ ۖ وَمَا أَمْرُ فِرْعَوْنَ بِرَشِيدٍ (97) |
| او را به سوى فرعون و مهتران قومش به رسالت گسيل داشتيم ، ولى آنان از فرمان فرعون پيروى کردند ، و فرمان فرعون صواب نبود که آنان را به راه راست رهنمون شود . (97) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |