سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 249 |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
المر ۚ تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ ۗ وَالَّذِي أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يُؤْمِنُونَ (1) |
الف ، لام ، ميم ، را . اين پديده هاى جهان هستى همه نشانه هايى بر يکتايى خداوندند ، و کتابى که از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده سراسر حق است ، ولى بيشتر مردم به آن نشانه ها و به اين کتاب آسمانى ايمان نمى آورند . (1) |
اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ ۖ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ يُدَبِّرُ الْأَمْرَ يُفَصِّلُ الْآيَاتِ لَعَلَّكُمْ بِلِقَاءِ رَبِّكُمْ تُوقِنُونَ (2) |
خداست آن که آسمان ها را بدون ستونهايى که آنها را ببينيد برافراشت ، سپس بر عرش فرمانروايى تسلط يافت و خورشيد و ماه را رام ساخت . هر کدام تا سر آمدى معيّن در حرکتند . او کار جهان را تدبير مى کند و موجودات را که نشانه هاى يکتايى اويند از هم جدا مى سازد تا بدانيد که مجرمان و نيکوکاران را نيز از هم جدا خواهد کرد ، باشد که به ديدار خدا و برپايى قيامت يقين کنيد . (2) |
وَهُوَ الَّذِي مَدَّ الْأَرْضَ وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ وَأَنْهَارًا ۖ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ جَعَلَ فِيهَا زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ ۖ يُغْشِي اللَّيْلَ النَّهَارَ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (3) |
و اوست آن که زمين را گسترانيد تا درخورِ رويش گياهان و پديد آمدن جانداران باشد ، و در آن کوه هايى استوار براى ذخيره شدن آب ها و جويبارهايى براى روان ساختن آب به کشتزارها قرار داد ، و از هر ميوه اى که رويش آن در زمين امکان داشت ، انواع گوناگونى در آن آفريد . پيوسته تاريکى شب را بر روز مى پوشانَد تا زمينه آرامش مردم فراهم شود . به راستى در اينها براى مردمى که مى انديشند نشانه هايى بر يکتايى خداست . (3) |
وَفِي الْأَرْضِ قِطَعٌ مُتَجَاوِرَاتٌ وَجَنَّاتٌ مِنْ أَعْنَابٍ وَزَرْعٌ وَنَخِيلٌ صِنْوَانٌ وَغَيْرُ صِنْوَانٍ يُسْقَىٰ بِمَاءٍ وَاحِدٍ وَنُفَضِّلُ بَعْضَهَا عَلَىٰ بَعْضٍ فِي الْأُكُلِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (4) |
و در زمين قطعاتى است با خاکى همسان که مجاور يکديگرند ، و در آن باغ هايى از انگور و کشتزار و درختان خرماست که برخى بر يک ريشه روييده اند و برخى جدا جدا بر ريشه هايى مختلف قرار دارند و همه با يک آب سيراب مى شوند ولى مختلفند و ما بعضى از آنها را از جهت ميوه بر بعضى ديگر برترى مى دهيم . به يقين ، در اينها براى مردمى که خرد ورزند نشانه هايى بر يکتايى خداست . (4) |
۞ وَإِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَإِذَا كُنَّا تُرَابًا أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ الْأَغْلَالُ فِي أَعْنَاقِهِمْ ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (5) |
و اگر تعجب مى کنى ، از سخن منکران رستاخيز تعجّب کن که مى گويند : آيا وقتى خاک شديم ، واقعاً در آفرينشى جديد قرار مى گيريم ؟ اينان کسانى اند که به پروردگارشان کافر شده اند . اينانند که بر گردن هايشان زنجيرهاست ، و اينان همدم آتشند و در آن جاودانه خواهند بود . (5) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |