| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 27 |
|
| ۞ لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَلَٰكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالْكِتَابِ وَالنَّبِيِّينَ وَآتَى الْمَالَ عَلَىٰ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّائِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَالْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذَا عَاهَدُوا ۖ وَالصَّابِرِينَ فِي الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ وَحِينَ الْبَأْسِ ۗ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ (177) |
| نيکى آن نيست که ]هنگام عبادت[ روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد و آن را به عنوان قبله تلقى کنيد ، بلکه نيکى آن است که انسان به خدا و روز واپسين و فرشتگان و کتاب هاى آسمانى و پيامبران ايمان آورده و مال خود را با اين که به آن علاقه مند است ، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و درراه مانده و گدايان و در راه آزادى بردگان داده است ، و نماز را برپا داشته و زکات خود را پرداخته است ; و آن است که چون پيمانى بستند به پيمان خود وفا کردند و آن است که در تنگدستى و زيانکارى و به هنگام کارزار ، شکيبايى و پايدارى نمودند . اينانند کسانى که راست گفته اند و اينانند تقواپيشگان . (177) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِصَاصُ فِي الْقَتْلَى ۖ الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَالْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَالْأُنْثَىٰ بِالْأُنْثَىٰ ۚ فَمَنْ عُفِيَ لَهُ مِنْ أَخِيهِ شَيْءٌ فَاتِّبَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ وَأَدَاءٌ إِلَيْهِ بِإِحْسَانٍ ۗ ذَٰلِكَ تَخْفِيفٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَرَحْمَةٌ ۗ فَمَنِ اعْتَدَىٰ بَعْدَ ذَٰلِكَ فَلَهُ عَذَابٌ أَلِيمٌ (178) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، در مورد کشته شدگان حق قصاص بر شما مقرر شده است . آزاد در برابر آزاد و برده در برابر برده و زن در برابر زن قصاص مى شود . پس هر کس مرتکب قتل شد ، و از سوى ولىّ مقتول ، به حکم اين که برادر دينى اوست ، چيزى از حق قصاص به وى بخشيده شد ، بايد ولىّ مقتول به طور شايسته درصدد گرفتن ديه برآيد و قاتل نيز به خوبى و با پرهيز از تأخيرى آزاردهنده ديه را بپردازد . اين حکم ، تخفيف و رحمتى از جانب پروردگار شماست . پس هر کس بعد از بخشيدن قاتل و گذشت از حق قصاص ، از قانون الهى تجاوز کند و قاتل را قصاص نمايد ، او را عذابى دردناک خواهد بود . (178) |
| وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَيَاةٌ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (179) |
| اى خردمندان ، براى شما در قصاص حياتى نهفته است . قصاص مقرّر شده است تا شايد از کشتن يکديگر بپرهيزيد . (179) |
| كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (180) |
| اى مؤمنان ، بر شما مقرّر گرديده است که چون يکى از شما را مرگ دررسد ، اگر مالى قابل توجّه برجاى مى گذارد ، براى پدر و مادر و خويشاوندانِ نزديک تر به طور پسنديده وصيت کند . اين حکم برعهده تقواپيشگان ثابت شده است . (180) |
| فَمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (181) |
| پس هر کس بعد از شنيدن وصيت آن را تغيير دهد ، گناهش تنها بر گردن کسانى است که آن را تغيير مى دهند . به راستى خدا شنوا و داناست . (181) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |