| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 277 |
|
| الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ (88) |
| اما سران کفر که هم خود کافر شدند و هم مردم را از راه خدا بازداشتند ، به سزاى اين که با فسادگرى خود مانع از تشکيل جامعه اى شايسته مى شدند ، عذابى بر عذاب کفرورزى و ستمگريشان مى افزاييم . (88) |
| وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ (89) |
| و ياد کن روزى را که در ميان هر امّتى گواهى از خودشان برمى انگيزيم تا بر کارهاى آنان گواهى دهد ، و تو را ـ اى پيامبر ـ شاهد مى آوريم تا به منزلت والاى آن گواهان شهادت دهى ، اين در حالى است که ما قرآن را که بيانگر هر چيز و هدايت و رحمت و مژده اى براى تسليم شدگان در برابر حق بود بر تو نازل کرديم تا بر ستم ستمگران و اسلام تسليم شدگان گواه باشى . (89) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَىٰ وَيَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ ۚ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (90) |
| خداوند به شما فرمان مى دهد تا براى پديد آمدن جامعه اى صالح ، با مردم به عدل و داد رفتار کنيد و به آنان نيکى کنيد و حق خويشاوند را به او بپردازيد ، و شما را از کار زشت و ناپسند و از ظلم و سرکشى باز مى دارد . خدا به شما پند مى دهد ، باشد که دريابيد نيکبختى شما در به کار بستن اين اندرزهاست . (90) |
| وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا ۚ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (91) |
| و چون با خدا پيمان بستيد به پيمان خود وفا کنيد و سوگندهاى خود را پس از استوار کردن آنها مشکنيد ، در حالى که خدا را در وفا کردن به پيمان ها بر خود ضامن قرار داده ايد ; به يقين خدا مى داند که شما چه مى کنيد . (91) |
| وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَىٰ مِنْ أُمَّةٍ ۚ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ ۚ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (92) |
| و در سوگندهاى خود مانند آن زن نباشيد که بافته اش را پس از آن که محکم مى کرد از هم مى گسست و رشته رشته مى کرد . سوگندهاى خود را دستاويز خدعه در ميان خويش قرار مى دهيد تا به اين وسيله گروهى مال و ثروت بيشترى از گروه مقابل به دست آورد . جز اين نيست که خدا شما را بدين وسيله مى آزمايد و قطعاً روز قيامت آنچه را که در آن اختلاف مى کرديد آشکار مى سازد و باطل گرايان و هدايت يافتگان را مشخص مى کند . (92) |
| وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (93) |
| اگر خدا مى خواست شما را امّتى يگانه قرار مى داد و همه را به راه راست مى برد ، ولى چنين نخواسته است ; از اين رو کسانى را که راه مخالفت را در پيش گيرند به مشيت خود به گمراهى مى کشاند و کسانى را که راه فطرت را دنبال کنند به خواست خود هدايت مى کند ، و قطعاً شما از کارهايى که انجام داده ايد بازپرسى خواهيد شد . (93) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |