| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 278 |
|
| وَلَا تَتَّخِذُوا أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ ۖ وَلَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (94) |
| و سوگندهاى خود را دستاويز نيرنگ در ميان خود قرار ندهيد که گامى که بر ارزش هاى الهى و انسانى استوار بوده است پس از استوارى اش مى لغزد و شما بدين سبب که از راه خدا بازمانده ايد در دنيا ناگوارى مى چشيد و تيره بخت مى گرديد و در آخرت نيز عذابى بزرگ خواهيد داشت . (94) |
| وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۚ إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (95) |
| و پيمان خدا را به بهايى اندک مفروشيد . قطعاً آنچه نزد خداست ـ اگر بدانيد ـ براى شما بهتر از مال و منال دنياست . (95) |
| مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ ۖ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ ۗ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (96) |
| زيرا آنچه از دنيا در اختيار شماست از بين مى رود ، ولى پاداش هايى که نزد خداست ماندگار است ، و ما قطعاً پاداش کسانى را که در وفادارى به پيمان خدا شکيبا بوده اند ، بر پايه بهترين کارهايى که انجام داده اند عطا مى کنيم . (96) |
| مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً ۖ وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (97) |
| هر کس ـ از مرد يا زن ـ کارى شايسته کند و با ايمان باشد ، قطعاً او را به حياتى پاک زنده خواهيم داشت و به چنين کسانى بر پايه بهترين کارى که انجام مى دادند پاداش خواهيم داد . (97) |
| فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (98) |
| پس هرگاه قرآن تلاوت مى کنى از خدا بخواه که تو را از اغواگرى هاى شيطانِ رانده شده پناه دهد ، (98) |
| إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (99) |
| زيرا او بر کسانى که ايمان آورده اند و بر پروردگارشان توکّل مى کنند ، هيچ تسلّطى نخواهد داشت . (99) |
| إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ (100) |
| تسلّط شيطان فقط بر کسانى است که او را سرپرست خود مى گيرند ، و بر کسانى است که با پيروى نمودن از او ، وى را شريک خدا قرار مى دهند . (100) |
| وَإِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ ۙ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) |
| و هرگاه در مقام نسخ ، آيه اى از قرآن را به جاى آيه اى ديگر بياوريم ـ در حالى که خدا به آنچه نازل مى کند داناتر است ـ مشرکان به تو مى گويند : جز اين نيست که تو دروغپردازى . چنين نيست ، تو از آنچه مى گويند مبرّايى ، ولى بيشتر آنان حکمت اين تغييرها را نمى دانند . (101) |
| قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُسْلِمِينَ (102) |
| بگو : اين آيات جايگزين را « روح القدس » از جانب پروردگارت به حق فرو آورده است ، تا کسانى را که ايمان آورده اند بر ايمانشان ثابت قدم بدارد و براى کسانى که تسليم فرمان خدايند ، هدايت و نويدى باشد . (102) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |