| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 36 |
|
| لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَٰكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا كَسَبَتْ قُلُوبُكُمْ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٌ (225) |
| خداوند شما را به سبب سوگندهاى بيهوده اى که بر زبانتان جارى مى شود بازخواست نمى کند ، ولى بر آنچه دل هايتان فراهم آورده ( گناهى که بر اثر شکستن سوگندهاى جدى کسب کرده است ) شما را بازخواست مى کند ، و خداوند آمرزنده و بردبار است . (225) |
| لِلَّذِينَ يُؤْلُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ تَرَبُّصُ أَرْبَعَةِ أَشْهُرٍ ۖ فَإِنْ فَاءُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (226) |
| کسانى که سوگند ياد مى کنند که از همسران خود کناره گيرى کنند ، چهار ماه فرصت دارند و مى توانند در اين مدت به سوگند خويش پاى بند باشند ، ولى پس از آن يا بايد سوگند خود را بشکنند و کفّاره دهند و يا همسر خود را طلاق گويند . پس اگر به وى بازگشتند ، خدا آنان را مى بخشايد و بر آنان رحمت مى آورد . (226) |
| وَإِنْ عَزَمُوا الطَّلَاقَ فَإِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (227) |
| و اگر آهنگ طلاق کردند و همسر خود را طلاق گفتند ، ]بدانند که[ خدا هر سخنى را مى شنود و از هر نيّتى باخبر است . (227) |
| وَالْمُطَلَّقَاتُ يَتَرَبَّصْنَ بِأَنْفُسِهِنَّ ثَلَاثَةَ قُرُوءٍ ۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَنْ يَكْتُمْنَ مَا خَلَقَ اللَّهُ فِي أَرْحَامِهِنَّ إِنْ كُنَّ يُؤْمِنَّ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنْ أَرَادُوا إِصْلَاحًا ۚ وَلَهُنَّ مِثْلُ الَّذِي عَلَيْهِنَّ بِالْمَعْرُوفِ ۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيْهِنَّ دَرَجَةٌ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (228) |
| و زنانِ طلاق داده شده سه پاکى را انتظار مى کشند و از ازدواج خوددارى مى کنند ( عدّه نگه مى دارند ) . باردارى و عادت ماهانه زنان تعيين کننده دوران عدّه است ; پس اگر به خدا و روز قيامت ايمان دارند ، نبايد آنچه را خدا در رحم آنان آفريده است کتمان کنند . و شوهرانشان اگر خواهان اصلاح باشند ، از ديگران سزاوارترند که در اين مدّت آنان را به زندگى باز گردانند . و مانند همان وظايفى که به سود مردان برعهده زنان است ، به طور شايسته ، به سود آنان برعهده مردان نيز مى باشد ، و مردان به درجه اى بر زنان برترى دارند ، و خدا مقتدرى حکيم است . (228) |
| الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاكٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِيحٌ بِإِحْسَانٍ ۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَيْتُمُوهُنَّ شَيْئًا إِلَّا أَنْ يَخَافَا أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۖ فَإِنْ خِفْتُمْ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا فِيمَا افْتَدَتْ بِهِ ۗ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَعْتَدُوهَا ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ (229) |
| طلاقى که شوهر در آن حق رجوع دارد ، دو بار است که در هر بار يا او را پيش از پايان يافتن عدّه به شايستگى نگاه مى دارد و يا به خوبى رهايش مى سازد و براى شما حلال نيست که از مهريه اى که به آنان داده ايد چيزى باز پس گيريد ، مگر اين که زن و شوهر بترسند که نتوانند مقرّرات الهى را برپا دارند . پس اگر بيم آن داريد که آن دو تن مقرّرات الهى را برپا ندارند ، بر آن دو گناهى نيست که توافق کنند و زن براى گرفتن طلاق چيزى ازمهريه خود را به شوهر ببخشد . اينها حدود و مقرّرات الهى است ، به آنها تجاوز نکنيد . و کسانى که به حدود الهى تجاوز کنند ستمکارند . (229) |
| فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْكِحَ زَوْجًا غَيْرَهُ ۗ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ يُقِيمَا حُدُودَ اللَّهِ ۗ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (230) |
| و اگر بار سوم او را طلاق داد ، ديگر آن زن براى او حلال نمى شود ( نه حق رجوع دارد و نه با عقد مجدّد مى تواند او را به همسرى گيرد ) تا اين که زن ، خود را به همسرى مردى ديگر درآورَد . پس اگر همسر دوم او را طلاق داد ، بر زن و همسر گذشته اش ـ اگر مى پندارند که حدود خدا را بر پا مى دارند ـ گناهى نيست که با عقد مجدد به يکديگر باز گردند . اينها مقرراتى است که خدا آن ها را بيان مى کند تا مردمى که اهل دانشند از آن بهره برند . (230) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |