| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| از نتايج نزول تدريجى قرآن اين است که مردم هيچ وصف نادرستى را که از تحريف حقيقتى حکايت دارد ، براى تو مطرح نمى کنند ، جز اين که ما با نزول آياتى از قرآن ، حق را با بهترين تفسير براى تو مى آوريم ، تا حق استوار بماند و تحريف ها از بين برود . (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| کفرپيشگان با انکار آسمانى بودن قرآن از تو به بدى ياد کردند ، ولى بايد بدانند کسانى که در قيامت به صورت دسته جمعى و نگون بر چهره هايشان به سوى دوزخ رانده مى شوند ، بدترين جايگاه را دارند و از همه گمراه ترند . (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| مى گويند : بشر درخورِ دريافت وحى نيست; بى گمان ما به موسى کتاب آسمانى عطا کرديم و ] هيچ فرشته اى را دستيار او قرار نداديم ، بلکه [ برادرش هارون را با وى همراه کرديم و او را پشتيبان وى قرار داديم . (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| و به آن دو گفتيم : به سوى اين مردم که نشانه هاى يکتايى ما را دروغ شمرده اند برويد و آنان را به توحيد فراخوانيد . ولى آنان رسالت موسى و هارون را نپذيرفتند و ما هم آنان را چنان که بايد نابود ساختيم . (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و قوم نوح را نيز آن گاه که پيامبران را تکذيب کردند غرق ساختيم و آنان را براى مردم نسلشان نشانه اى ] بر حقانيّت پيامبران [ قرار داديم ، و براى ستمکاران عذابى دردناک آماده کرده ايم . (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| و قوم عاد و ثمود و اصحاب رسّ و نسل هاى بسيارى را که پس از قوم نوح تا قوم فرعون پديد آمدند ، همه را نابود کرديم . (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و براى همه آنان مثل هايى آموزنده آورديم و چون نپذيرفتند ، همه آنان را درهم شکستيم و نابود ساختيم . (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| و قطعاً اين کافران ( کافران حجاز ) بر شهر قوم لوط که آن باران شوم به صورت سنگپاره ها بر آن بارانده شد ، گذر کرده اند; آيا آن جا را نديده اند تا از انکار قرآن و رسالت پيامبر باز ايستند ؟ چرا ديده اند ، ولى رستاخيز را باور ندارند از اين رو دعوت پيامبر را نمى پذيرند . (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| و هنگامى که تو را مى بينند ، فقط مسخره ات مى کنند و مى گويند : آيا اين است آن کسى که خدا او را به رسالت برانگيخته است ؟ (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| اگر ما بر پرستش معبودان خود پايدار نبوديم ، نزديک بود او ما را از معبودانمان باز دارد . و به زودى ـ هنگامى که عذاب را بنگرند ـ خواهند دانست چه کسى گمراه تر است . (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| آيا ديدى آن کسى را که معبود خود را هواى نفس خويش قرار داده است ؟ مگر تو بر او گماشته شده اى تا بتوانى او را هدايت کنى ؟ (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |