سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 384 |
|
وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ (77) |
و قطعاً اين قرآن مؤمنان را به حق رهنمون مى شود و براى آنان مايه رحمت است . (77) |
إِنَّ رَبَّكَ يَقْضِي بَيْنَهُمْ بِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ (78) |
به يقين ، پروردگار تو با حکم خود ميان بنى اسرائيل داورى خواهد کرد ، و اوست آن مقتدر دانا که در اراده خود مغلوب نمى شود و در حکمش خطا نمى کند . (78) |
فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ ۖ إِنَّكَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِينِ (79) |
پس بر خدا توکّل کن و کار مشرکان و کافران بنى اسرائيل را به او واگذار و بدان که تو قطعاً بر حقّى آشکار قرار دارى . (79) |
إِنَّكَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىٰ وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ (80) |
آرى ، کارشان را به خدا واگذار ، زيرا آنان مردگانند و تو نمى توانى سخن خود را به مردگان بشنوانى و آنان را هدايت کنى . آنان کرانى هستند که تو از شنواندن و رساندن دعوتت به آنان ناتوانى ، به ويژه آن گاه که از تو روى برمى تابند و پشت مى کنند و گر نه امکان داشت که با اشاره سخن خود را به آنان بفهمانى و هدايتشان کنى . (80) |
وَمَا أَنْتَ بِهَادِي الْعُمْيِ عَنْ ضَلَالَتِهِمْ ۖ إِنْ تُسْمِعُ إِلَّا مَنْ يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ (81) |
اى پيامبر . اينان کورند و به بيراهه مى روند ، و تو نمى توانى کوران را راه بنمايى و آنان را از گمراهى باز دارى; تو فقط مى توانى سخنت را به کسانى بشنوانى و آنان را هدايت کنى که در آيات ما ـ که همه بيانگر توحيد است ـ بينديشند و تصديق کنند . اينانند که در برابر ما تسليم مى شوند و ايمان مى آورند . (81) |
۞ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ (82) |
و هنگامى که بر کافران زمانِ آن فرا رسد که آيتى خارق العاده به آنان ارائه شود تا آنان را به اعتراف به حق وادار کند ، جنبنده اى را که با آنان سخن خواهد گفت ، از زمين براى آنان پديد مى آوريم; زيرا در آن هنگام مردم بر اثر از کف نهادن استعداد ايمان به نشانه هاى روشن ما يقين نمى کنند . (82) |
وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ (83) |
و ياد کن روزى را که از هر امّتى ، گروهى از کسانى را که آيات ما را دروغ انگاشتند بر مى انگيزيم و برانگيخته شدگان از اين که پراکنده شوند بازداشته مى شوند تا همه آنان يکجا گردآورى شوند . (83) |
حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (84) |
تا چون در جايگاهى که با آنان سخن گفته مى شود حاضر شوند ، خدا به آنان مى گويد : آيا نشانه ها و آيات مرا دروغ انگاشتيد و با بى توجهى در آنها انديشه نکرديد و آنها را ندانستيد ؟ شما جز تکذيب آيات من چه مى کرديد ؟ (84) |
وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لَا يَنْطِقُونَ (85) |
و چون با تکذيب آيات خدا بر خود ستم روا داشتند ، اين سخن که خدا ستمکاران را هدايت نمى کند ، در مورد آنان به وقوع پيوست; از اين رو آنان ديگر عذرى براى خود نمى يابند و هيچ سخنى نمى گويند . (85) |
أَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّيْلَ لِيَسْكُنُوا فِيهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (86) |
آيا نديده اند که ما شب را پديد آورده ايم تا در آن آرامش بيابند ، و روز را روشن قرار داده ايم تا در پرتو آن آيات الهى را بنگرند ؟ به راستى در اين امور براى مردمى که ايمان دارند نشانه هايى بر يکتايى خدا هست . (86) |
وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ وَكُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِينَ (87) |
و روزى که در صور دميده شود ، پس با نخستين نفخه ، هر که در آسمان ها و هر که در زمين است به وحشت افتد و بميرد ، مگر آن کس که خدا بخواهد ، و با نفخه دوم همگان ـ چه آنان که از دَهشت مرده و چه آنان که استثنا شده اند ـ به حضور خدا آيند . (87) |
وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِيَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ ۚ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ ۚ إِنَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ (88) |
تو اين کوه ها را که اينک بى حرکت مى پندارى آن روز که در صور دميده شود خواهى ديد که بسان ابرها به حرکت در مى آيند و اين جهان فرو مى ريزد و با فرو ريختنش آخرت برپا مى شود و هستى به کمال مى رسد ، زيرا خدا آن را ساخته است; همو که هر چيزى را استوار و متقن پديد آورده است . به يقين ، او در آن روز به جزئيات آنچه شما مى کرديد آگاه است . (88) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |