سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 396 |
|
إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (85) |
اى پيامبر ، آن کس که بر تو واجب کرد قرآن را بر مردم بخوانى و آن را به ايشان ابلاغ کنى ، قطعاً تو را پيروزمند و سرفراز به مکه باز مى گرداند . در پاسخ تکذيب کنندگان رسالت و آنان که آيات الهى را افسون مى خوانند بگو : پروردگارم از شما به آن کسى که هدايت را آورده آگاه تر است و او بهتر مى داند که چه کسى در گمراهى آشکارى است . (85) |
وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ (86) |
تو اميد نداشتى که کتاب آسمانى بر تو القا گردد ، ليکن رحمتى بود از جانب پروردگارت که تو را فرا گرفت . پس بايد اين نعمت را پاس بدارى و به شکرانه آن و نيز براى پيشبرد دعوتت پشتيبان کافران نباشى و آنان را در کفرشان يارى نکنى . (86) |
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87) |
مبادا پس از آن که آيات خدا بر تو نازل شد ، کافران با ترفندهايشان تو را از آنها باز دارند ! مردم را به سوى پروردگارت فراخوان و هرگز از مشرکان مباش . (87) |
وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88) |
با وجود خداوند ، معبود ديگرى مخوان ، زيرا جز او معبودى که شايسته پرستش باشد وجود ندارد; چرا که هر چه جز خداست نابود مى شود و حاکميت و تدبير جهان هستى در اختيار اوست و شما به او بازگردانده مى شويد . (88) |
سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
الم (1) |
الف . لام . ميم . (1) |
أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ (2) |
آيا مردم پنداشته اند به صِرف اين که گفتند : ايمان آورديم; به حال خود رها مى شوند و با سختى هايى که درستى و نادرستى ايمانشان با آنها آشکار مى شود آزموده نمى شوند ؟ (2) |
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (3) |
به يقين ما تمام کسانى را که پيش از اينان بودند و ادعاى ايمان مى کردند با مشکلات آزموديم . قطعاً خدا کسانى را که راست گفته اند و نيز مدعيان دروغگو را با آشکار شدن آثار صدق و کذبشان معلوم و مشخص خواهد ساخت . (3) |
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (4) |
آيا اين مشرکان که مرتکب بدى ها مى شوند و با ايجاد رنج ها و مشکلات فراوان براى مؤمنان ، آنان را از ايمان باز مى دارند ، گمان کرده اند که بر ما پيشى گرفته و ما را ناتوان ساخته اند ؟ ! آنان بد داورى مى کنند . (4) |
مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (5) |
هر کس به اميد لقاى خدا ايمان آورده است بر ايمان خود استوار بماند ، چرا که آن سرآمد الهى که خداوند براى ملاقات خود با مؤمنان معين کرده است يقيناً فرا مى رسد ، و اوست شنواى گفتار آدميان و دانا به احوال آنان . (5) |
وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (6) |
و هر کس در راه خدا تلاش کند و بر ايمان پايدار بماند ، نتيجه تلاشى که مى کند از آنِ خود اوست و سودى به خدا نمى رسد ، چرا که خداوند از همه جهانيان بى نياز است . (6) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |