| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 401 |
|
| وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ ۖ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مُوسَىٰ بِالْبَيِّنَاتِ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ وَمَا كَانُوا سَابِقِينَ (39) |
| و نيز قارون و فرعون و هامان را ياد کن ] که سرنوشتشان چگونه بود [ . موسى آن معجزات و دلايل روشن را براى آنان آورد ، ولى آنان به دليل اين که در زمين تکبر ورزيدند ، حق را نپذيرفتند; اما هرگز بر ما پيشى نگرفتند و پيروز نشدند . (39) |
| فَكُلًّا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَيْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّيْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الْأَرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيَظْلِمَهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (40) |
| در نتيجه هر يک از آن امت ها را به سزاى گناهش به عذابى گرفتار کرديم . از اينان مردمى بودند که سنگبارانشان کرديم ، و امتى بود که غرّش مهيب آنان را فرا گرفت ، و کسى بود که او را در زمين فرو برديم ، و نيز کسانى بودند که در آب غرقشان کرديم . خداوند با اين کيفرها بر آنان ستم نکرد و نشايد که او ستم کند ، بلکه آنان خود با گناهى که مرتکب شدند بر خويشتن ستم کردند و سزاوار کيفر شدند . (40) |
| مَثَلُ الَّذِينَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِيَاءَ كَمَثَلِ الْعَنْكَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيْتًا ۖ وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ ۖ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (41) |
| حکايت کسانى که جز خدا معبودانى را به سرپرستى و تدبير امور خود برگزيده اند ، حکايت عنکبوت است که خانه اى براى خود ساخته است و قطعاً سست ترين خانه ها خانه عنکبوت است . اگر مشرکان مى دانستند که حکايتشان با آن خدايان حکايت عنکبوت و خانه اوست هرگز آنها را سرپرست خود نمى گرفتند . (41) |
| إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (42) |
| قطعاً خدا واقعيت هر چيزى را که مشرکان به جاى او مى خوانند ، مى داند; از اين رو آنها را به خانه عنکبوت مثل زده است . او مى داند که آنچه را مشرکان به خدايى مى خوانند ، هيچ گونه سرپرستى و تدبيرى را برعهده ندارند . و خداست که شکست ناپذير و حکيم است; (42) |
| وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ ۖ وَمَا يَعْقِلُهَا إِلَّا الْعَالِمُونَ (43) |
| ما اين مثَل ها را براى همه مردم بيان مى کنيم ، ولى حقيقت آنها را جز عالمانى که در حقايق امور مى انديشند ، درنمى يابند . (43) |
| خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِلْمُؤْمِنِينَ (44) |
| خداوند آسمان ها و زمين را به حق آفريد; آفرينشى که بازى و بيهودگى در آن راه ندارد . قطعاً در اين آفرينش ، آيت و نشانى است بر اين که تدبير امور تنها در اختيار خداوند است ، گرچه تنها اهل ايمان آيت بودن آن را درمى يابند . (44) |
| اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ ۖ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ ۗ وَلَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ (45) |
| اى پيامبر ، از داستان امت هاى گذشته و فرجام شرک و گناهشان باخبر شدى ، اينک براى آن که گرفتار اين سرنوشت نشوى ، بايد اين کتاب آسمانى را که به تو وحى شده است تلاوت کنى و نماز را برپا دارى ، زيرا نماز آدمى را از کارهاى زشت و ناپسند باز مى دارد و مهم تر آن که نماز ياد خداست و ياد خدا بزرگترين عمل است . و خدا هر کار خوب و بدى را که مى کنيد مى داند . (45) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |