| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 404 |
|
| وَمَا هَٰذِهِ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا إِلَّا لَهْوٌ وَلَعِبٌ ۚ وَإِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوَانُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (64) |
| اين زندگى دنيا جز مايه سرگرمى که آدميان را از حيات برتر اخروى باز مى دارد و جز بازيچه اى که به سرعت پايان مى پذيرد ، نيست ، و به يقين زندگى سراى آخرت زندگى واقعى است . اگر اهل دانش بودند درمى يافتند که حقيقت همين است که گفته شد . (64) |
| فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ (65) |
| از آن جا که مشرکان درست نمى انديشند و در آراء خود گرفتار تناقض اند ، وقتى سوار کشتى مى شوند خدا را در حالى که عبادت و اطاعت خود را ويژه او مى کنند ، مى خوانند ، ولى هنگامى که خدا آنان را به خشکى مى رساند و از ورطه هاى هلاکت نجاتشان مى دهد ، همان لحظه به شرک مى گرايند و ديگرى را پروردگار خود مى پندارند . (65) |
| لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ وَلِيَتَمَتَّعُوا ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (66) |
| بگذار هر آنچه را به آنان داده ايم ناسپاسى کنند و از هر آنچه در اختيار دارند بهره برند ، ولى به زودى فرجام شوم کار خود را خواهند دانست . (66) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَيُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ ۚ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَكْفُرُونَ (67) |
| آيا اين مشرکان نديده اند که ما شهر مکه و حومه آن را حرمى امن قرار داديم با اين که مردم از اطراف آنان ربوده مى شوند ؟ با اين حال ، آيا اين مشرکان به بت ها که پوچ و بى اساس اند ايمان مى آورند و نعمت هاى خدا را ناسپاسى مى کنند ؟ (67) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُ ۚ أَلَيْسَ فِي جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْكَافِرِينَ (68) |
| کيست ستمکارتر از آن کس که بر خدا دروغ بسته و براى خدا شريک قرار داده است ؟ و کيست ستمکارتر از آن کس که وقتى حق به سويش آمد آن را تکذيب کرد ؟ اينان کفرپيشگانند; آيا در سراى آخرت جايگاه کافران دوزخ نخواهد بود ؟ (68) |
| وَالَّذِينَ جَاهَدُوا فِينَا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنَا ۚ وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِينَ (69) |
| و کسانى که در آنچه مربوط به ماست ، با تمام وجود تلاش کرده و هيچ گاه از ايمان و اطاعت باز نمانده اند ، قطعاً آنان را به راه هايى که به ما منتهى مى شود ، راهنمايى مى کنيم ، و به راستى که خداوند با نيکوکاران است و رحمت و عنايت خود را بر آنان مى گستراند . (69) |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| الم (1) |
| الف . لام . ميم . (1) |
| غُلِبَتِ الرُّومُ (2) |
| روميان در نبردشان با ايرانيان شکست خوردند; (2) |
| فِي أَدْنَى الْأَرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَيَغْلِبُونَ (3) |
| ميدان اين نبرد و شکست در نزديک ترين موضع به سرزمين حجاز بود ، و ] بدانيد که [ روميان پس از اين شکستشان پيروز خواهند شد . (3) |
| فِي بِضْعِ سِنِينَ ۗ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ ۚ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ (4) |
| زمانِ اين پيروزى در ظرف چند سال آينده ـ که از نُه سال تجاوز نمى کند و زودتر از سه سال نيز نخواهد بود ـ رخ مى دهد . همه امور ـ چه پيش از شکست روميان و چه پس از پيروزى آنان ـ در اختيار خداوند است ، و در آن روز که روميان پيروز شوند ، مؤمنان شادمان مى گردند . (4) |
| بِنَصْرِ اللَّهِ ۚ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (5) |
| شادمانى مؤمنان از آن روست که خداوند روميان را يارى خواهد کرد . خداوند هر که را بخواهد يارى مى کند و تنها او عزيز و مهربان است پس هر که را بخواهد عزّت مى بخشد ، و هر که را بخواهد از رحمت خود برخوردار مى سازد . (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |