| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 416 |
|
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاكِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ (12) |
| اى کاش مى ديدى زمانى را که مجرمان ، سرهاى خود را از شرمسارى و پشيمانى در پيشگاه خداوندى که ديدارش را باور نداشتند به زير افکنده اند و مى گويند : پروردگارا ! ما با مشاهده حقيقت بينا شديم و از سرِ طاعت فرمان تو را شنيديم ، پس ما را به دنيا بازگردان ، که اگر باز گرديم کار شايسته مى کنيم ، زيرا ما اهل يقين شده ايم . (12) |
| وَلَوْ شِئْنَا لَآتَيْنَا كُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَٰكِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّي لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (13) |
| ] ولى بايد بدانند که [ اگر ما مى خواستيم همه را هدايت کنيم ، هر فردى را به تناسب حال و به اندازه استعدادش هدايت مى کرديم ] تا هيچ کس از جن و انس به دوزخ درنيفتد [ ، ولى اين سخن از جانب من تثبيت شده است که قطعاً دوزخ را از همه جنّيان و آدميانى که شيطان را پيروى کنند ، پر خواهم کرد . (13) |
| فَذُوقُوا بِمَا نَسِيتُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا إِنَّا نَسِينَاكُمْ ۖ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (14) |
| پس شما کافران از آن رو که ديدار امروزتان را فراموش کرديد و بدان بى اعتنا بوديد ، عذاب آتش را بچشيد; ما نيز شما را به فراموشى سپرده بوديم و به نجات و سعادت شما که هم اکنون خواهان آنيد ، بى اعتنا بوديم . آرى ، به آنچه مى کرديد عذاب جاودانه را بچشيد . (14) |
| إِنَّمَا يُؤْمِنُ بِآيَاتِنَا الَّذِينَ إِذَا ذُكِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ ۩ (15) |
| تنها کسانى به نشانه هاى ربوبيّت ما ايمان دارند که وقتى آن نشانه ها را به آنان يادآورى کنند ، براى سجده به درگاه خدا بر زمين مى افتند و پروردگارشان را همراه با ثنايى شايسته و نيکو از هر بدى و کاستى پيراسته مى شمرند بى آن که ذره اى تکبّر ورزند . (15) |
| تَتَجَافَىٰ جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (16) |
| پهلوهايشان از بسترها جدا مى شود و از خوابِ شبانه برمى خيزند و پروردگار خود را از روى بيم و اميد مى خوانند و از آنچه روزيشان کرده ايم در راه خدا انفاق مى کنند . (16) |
| فَلَا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِيَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْيُنٍ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (17) |
| به سزاى کارهايى که مى کردند ، پاداشى فراتر از تصور آدمى به آنان داده مى شود و هيچ کس نمى داند چه چيزهايى که مايه سرور و چشم روشنى هر بيننده اى است ، براى آنان نهان شده و ذخيره گشته است . (17) |
| أَفَمَنْ كَانَ مُؤْمِنًا كَمَنْ كَانَ فَاسِقًا ۚ لَا يَسْتَوُونَ (18) |
| پس آيا کسانى که مؤمنند ، همچون کسانى اند که فاسق و سرکش اند ؟ نه اينان برابر نيستند . (18) |
| أَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَىٰ نُزُلًا بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (19) |
| و امّا کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، براى آنان باغ هايى است که در آنها سکونت مى کنند . اين عطايى است در برابر آنچه در دنيا انجام مى دادند . (19) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ ۖ كُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ يَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِيدُوا فِيهَا وَقِيلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ (20) |
| و امّا کسانى که از فرمان خدا و پرستش او سربرتافته و رستاخيز را منکر شده اند ، سزايشان آتش است . هرگاه بخواهند از آن بيرون بيايند ، به آن بازگردانده مى شوند و به آنان گفته مى شود : بچشيد عذاب آتش را ، همان عذابى که پيوسته آن را دروغ مى شمرديد . (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |