| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 423 |
|
| وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا (36) |
| و هنگامى که خدا و رسولش درباره امرى از امور مؤمنان فرمانى صادر کردند ، هيچ مرد و زن مؤمنى در کارشان اختيارى ندارند و آنان را نرسد که آنچه خود مى خواند برگزينند . و هر کس خدا و رسول او را نافرمانى کند قطعاً به گونه اى آشکار گمراه گشته است . (36) |
| وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (37) |
| اى پيامبر ، ياد کن زمانى را که به پسرخوانده ات زيد که خدا بر او نعمت ارزانى داشته و هدايتش کرده بود و تو نيز به او نعمت بخشيده و از بردگى رهايش ساخته بودى مى گفتى : همسرت را نزد خود نگاه دار و از خدا بترس و او را طلاق مده; و در نفس خود حقيقتى را پنهان مى داشتى که خدا آشکار شدنش را اراده کرده بود; او زينب همسر زيد را در شمار همسران تو مقرّر داشته بود و تو از مردم بيم داشتى که مبادا موافقت با طلاق زينب و سپس به همسرى گرفتن او در ايمان مردم اثرى نامطلوب داشته باشد; در حالى که خدا سزاوارتر بود که از او پروا کنى ] و درصدد انجام فرمان او باشى [ . پس هنگامى که زيد از همسرش خواسته خود را تأمين نمود ، او را به همسرى تو درآورديم . آرى چنين کرديم تا بر مؤمنان ازدواج با همسرانِ پسرخواندگانشان دشوار نباشد ] حتى [ پس از آن که پسرخواندگان خواسته خود را از همسرانشان تأمين نموده باشند ، و کار خداوند انجام شدنى است . (37) |
| مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا (38) |
| بر پيامبر در آنچه خدا براى او مباح شمرده است هيچ گونه تنگنايى نيست . خداوند اين سُنّت را درباره پيامبران پيشين نيز مقرر کرده بود که در کارهاى مباح در تنگنا قرار نگيرند ، و کار خدا داراى اندازه و حساب است و براى هر کسى آنچه را که مناسب اوست مقرر مى کند . (38) |
| الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا (39) |
| همانان که پيام هاى خدا را ابلاغ مى کردند و از خدا مى ترسيدند و از هيچ کس جز خدا بيم نداشتند ، و حسابرس بودن خدا بس است; پس بايسته است که تنها از او پروا شود . (39) |
| مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَٰكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (40) |
| محمّد پدر هيچ يک از مردان شما ـ نه زيد و نه ديگران ـ نيست تا همسران طلاق داده شده آنان بر او حرام باشند ، ولى رسول خدا و خاتم پيامبران است . و خدا به هر چيزى داناست . (40) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا (41) |
| اى کسانى که ايمان آورده ايد ، خدا را بسيار ياد کنيد و ذکر او گوييد ، (41) |
| وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (42) |
| و بامدادان و عصرگاهان که شاهد تحول و دگرگونى هستيد خدا را تسبيح کنيد و او را از تغيير و تحول و از هر عيب و نقصى پاک بشماريد . (42) |
| هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا (43) |
| زيرا اوست که رحمت خود را بر شما مؤمنان فرو مى فرستد و فرشتگانش براى شما آمرزش مى طلبند . تا خدا شما را از تاريکى هاى غفلت به درآورد و به روشنايى ياد خويش هدايت کند ، و او به مؤمنان مهربان است . (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |