فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 35

سوره مبارکه فاطر

صفحه 436
وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (12)
دو دريا برابر نيستند; اين يکى شيرين است و تشنگى را فرومى نشاند و نوشيدنش گواراست و اين يکى ناگوار و سخت شور است ، ولى از هر دو ، گوشتى تازه مى خوريد و از آنها زيورى که آن را مى پوشيد بيرون مى آوريد; و کشتى ها را در دريا مى بينى که آبها را مى شکافند و به پيش مى روند ، تا شما روزى خود را که فضل خداست بجوييد ، و شايد شما بر اين نعمت ها شکرگزارى کنيد . (12)
يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ (13)
خداوند پيوسته شب را در روز فرو مى برد و با کاستن از روز بر شب مى افزايد و همواره روز را در شب فرو مى برد و با کاستن از شب بر روز مى افزايد ، و خورشيد و ماه را رام ساخته و نظام آنها را تدبير کرده است . هر يک تا سرآمدى معين روانند . اى انسان ها ، اين است خداوند ، پروردگار شما که امورتان را تدبير مى کند . پادشاهى تنها از آنِ اوست ، امّا کسانى که شما آنها را به جاى او مى خوانيد مالک پوستِ هسته خرمايى هم نيستند . (13)
إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (14)
آنها را بخوانيد تا باور کنيد که مالک چيزى نيستند . اگر آنها را بخوانيد ، دعا و درخواست شما را نمى شنوند ، و اگر بشنوند شما را اجابت نمى کنند ، و روز قيامت شرک شما را انکار مى کنند و از شما تبرى مى جويند; و اى پيامبر ، هيچ خبردهنده اى چون خداوندِ آگاه ، تو را از حقيقت امر آگاه نمى کند . (14)
۞ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (15)
اى مردم ، شماييد که به خدا نيازمنديد ، و خداست که بى نياز است و کارهايش همه پسنديده و زيباست . (15)
إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (16)
اگر بخواهد ، شما را هلاک مى سازد و از ميان مى برد ، زيرا به شما نيازى ندارد ، و آن گاه آفريدگانى جديد مى آورد . (16)
وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (17)
و اين کار بر خداوند دشوار نيست . (17)
وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (18)
و هيچ کس بار گناه ديگرى را بر دوش نمى گيرد . پس اگر گرانبارى که بار گناهش بر او سنگينى مى کند ، ديگرى را به سوى بار خويش فراخوانَد تا بار گناهش را او برگيرد پاسخى نمى شنود و چيزى از آن برداشته نمى شود ، هرچند خويشاوندش را فراخوانده باشد . اين تکذيب کنندگان رسالت ] که خدا هدايتشان را نخواسته است [ ، از انذارها و هشدارهاى تو سودى نمى برند . آنان چنانند که گويا اصلاً هشدارشان نداده اى . تو فقط کسانى را هشدار مى دهى و هشدار تو برايشان مفيد است که در پى آن از خدا مى هراسند و از عذاب و کيفر او که از ديدشان نهان است مى ترسند و نماز را به پا مى دارند . اينان پاک و پاکيزه اند ، و هر که پاک شود جز اين نيست که به سود خود پاک مى شود و نفع آن به خدا نمى رسد ، چرا که بازگشت همگان ] پاکان و ناپاکان [ به سوى خداست . (18)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 436صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی