| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 452 |
|
| مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (154) |
| شما را چه شده است ؟ ! چگونه بى دليل حکم مى کنيد ؟ ! (154) |
| أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (155) |
| آيا درنمى يابيد که خداوند از داشتن فرزند منزّه است ؟ ! (155) |
| أَمْ لَكُمْ سُلْطَانٌ مُبِينٌ (156) |
| آيا شما را کتابى آسمانى هست که مدعاى شما در آن ثبت شده باشد و شما از برهانى روشن برخوردار باشيد ؟ ! (156) |
| فَأْتُوا بِكِتَابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (157) |
| اگر راست مى گوييد ، کتابتان را بياوريد و آن را ارائه دهيد . (157) |
| وَجَعَلُوا بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ۚ وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (158) |
| و مشرکان ميان خدا و جنيان نسبت خويشاوندى پنداشتند و آنها را فرزندان خدا شمردند ، در حالى که جنّيان به خوبى مى دانند که خودشان براى حساب و جزا احضار خواهند شد . آيا فرزندان خدا محاکمه مى شوند ؟ ! (158) |
| سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ (159) |
| منزّه است خدا از آنچه مشرکان او را بدان وصف مى کنند و داشتن فرزند را به او نسبت مى دهند . (159) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (160) |
| ليکن بندگانِ خالص شده براى خدا ، که او را پرستش مى کنند و دل به غير او نمى بندند ، خدا را به اوصافى که درخور اوست مى ستايند . (160) |
| فَإِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ (161) |
| قطعاً شما مشرکان و آنچه شما آن را مى پرستيد ، (161) |
| مَا أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفَاتِنِينَ (162) |
| نمى توانيد هيچ کس را بر ضد خدا گمراه کنيد ، (162) |
| إِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِيمِ (163) |
| مگر کسى را که خود از پى آتش دوزخ روانه است . (163) |
| وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ (164) |
| جبريل و ساير فرشتگان سخنشان اين است که : هيچ يک از ما نيست مگر اين که مقام و منزلتى معين دارد و نمى تواند از آن تخطى کند . (164) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ (165) |
| همانا ما به انتظار فرمان خدا در پيشگاه او صف کشيده ايم . (165) |
| وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ (166) |
| و ما تسبيح گويان خداييم و ساحتش را از آنچه شايسته او نيست ، منزّه مى شمريم . (166) |
| وَإِنْ كَانُوا لَيَقُولُونَ (167) |
| به يقين ، مشرکان قريش و هم مسلکانشان مى گفتند : (167) |
| لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِنَ الْأَوَّلِينَ (168) |
| اگر کتابى يادآور ، از آن گونه که بر امّت هاى نخستين نازل شد ، نزد ما بود ، (168) |
| لَكُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (169) |
| قطعاً ما راه مى يافتيم و بندگانى مى شديم خالص شده براى خدا . (169) |
| فَكَفَرُوا بِهِ ۖ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ (170) |
| ديرى نگذشت که ما قرآن را برايشان فرو فرستاديم ، ولى آنان به گفته خود وفا نکردند و به آن کافر شدند; پس زود است که وِزر و وبال کفرشان را بدانند . (170) |
| وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ (171) |
| همانا پيشتر سخن و قضاى ما در حق آن بندگانى که آنان را به رسالت فرستاديم مقرّر و حتمى شد ، (171) |
| إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ (172) |
| که : آنان قطعاً بر دشمنانشان پيروز خواهند شد . (172) |
| وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ (173) |
| و اين که : گروه و لشکر ما ، آن مؤمنانِ مجاهد ، بر مخالفانشان چيره خواهندگرديد . (173) |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (174) |
| پس اى پيامبر ، تا زمانى نه چندان طولانى ، از مشرکان قوم خود روى بگردان و آنان را مهلت ده . (174) |
| وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (175) |
| در اين مدت آنان را بنگر و انکار و دشمنى شان را نظاره کن; زود است که آنان نيز فرجام انکار و سرکشى خود را ببينند و بنگرند که چگونه به دست شما کشته و اسير مى گردند . (175) |
| أَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ (176) |
| پس آيا مشرکان خواهان آنند که هرچه زودتر عذاب ما به سراغشان بيايد ؟ (176) |
| فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ (177) |
| ] بدانند [ آن گاه که عذاب به درگاه خانه هايشان فرود آيد و همگان را فراگيرد ، بامداد کسانى که اخطار شده اند ، بامداد بدى است . (177) |
| وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّىٰ حِينٍ (178) |
| و تا مدتى از آنان روى بگردان و تا فرارسيدن اجلشان به آنان مهلت ده . (178) |
| وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ (179) |
| و در اين مدت ، کفر و عصيان مردم را نظاره گر باش; ديرى نمى گذرد که آنان فرجام شوم کفر و گناه خويش را که همان عذاب دوزخ است بنگرند . (179) |
| سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ (180) |
| منزّه است پروردگار تو ـ پروردگار عزتمند ـ از آنچه مشرکان او را بدان وصف مى کنند . (180) |
| وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ (181) |
| و سلام خدا بر همه فرستادگان . (181) |
| وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (182) |
| و سپاس خداى را که پروردگار جهانيان است . (182) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |