| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 486 |
|
| ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23) |
| اين است آنچه خداوند بندگانش را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند بدان نويد مى دهد . بگو : من بر ابلاغ رسالتم که شما را به چنين جايگاهى مى رساند ، هيچ مزدى جز دوستى با خويشانم از شما نمى خواهم ، و هر کس کارى نيکو کند ( به خويشان پيامبر مودّت داشته باشد ) براى او در کار نيکويش پاداش نيک مى افزاييم و کمبودهاى آن را جبران مى کنيم ، چرا که خداوند بسيار آمرزنده و سپاسگزار است . (23) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (24) |
| آيا منافقان و همفکرانشان مى گويند : محمد بر خدا دروغ بسته است که مزد رسالت را مودّت خويشاوندانش قرار داده است ؟ اين وحى الهى است نه ساخته تو ، چرا که کارها به دست خداست . او اگر بخواهد بر دلت مهر مى نهد و وحى را از تو باز مى دارد ، و خداوند با سخنانش باطل را نابود مى سازد و حق را تثبيت مى کند ، زيرا او به آنچه در سينه ها نهفته است به خوبى داناست . (24) |
| وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (25) |
| و اوست کسى که توبه را از بندگانش مى پذيرد و از گناهان درمى گذرد و آنچه مى کنيد مى داند . (25) |
| وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (26) |
| و اوست آن که عبادت کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند مى پذيرد و از فضل خود براى آنان مى افزايد و کافران را عذابى سخت خواهد بود . (26) |
| ۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (27) |
| و اگر خدا براى همه بندگانش روزى را گسترده مى ساخت در زمين ستمگرى مى کردند و سرکشى مى نمودند ، ولى از روزى آنان آنچه را بخواهد به اندازه معين فرو مى فرستد ، زيرا او به بندگانش آگاه و بيناست . (27) |
| وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (28) |
| و اوست آن که باران سودمند را پس از آن که مردم نااميد شده اند فرود مى آورد و رحمت خود را با رويش گياهان و پديد آوردن محصولات ، ميانشان مى گستراند ، و اوست که سرپرستى همگان را برعهده دارد و بر کارهايش هماره ستايش مى شود . (28) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (29) |
| و از نشانه هاى يکتايى او آفرينش آسمان ها و زمين و جنبندگانى است که در آن دو پراکنده ساخته است ، و او بر گردآوردنشان ـ هرگاه بخواهد ـ تواناست . (29) |
| وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (30) |
| و هر بلا و مصيبتى به شما برسد به سبب گناهانى است که مرتکب شده ايد ، و خدا از بسيارى از گناهانتان درمى گذرد و شما را به سبب آنها گرفتار نمى سازد . (30) |
| وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (31) |
| و شما هرگز نمى توانيد در زمين خدا را درمانده کنيد و از دسترس او خارج شويد; پس ناگزير در اثر گناهانتان بلاهايى را خواهيد ديد ، و شما جز خدا سرپرستى نداريد که کارهايتان را تدبير کند و ياورى نداريد که کمک کار شما باشد . (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |