| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 49 |
|
| ۞ وَإِنْ كُنْتُمْ عَلَىٰ سَفَرٍ وَلَمْ تَجِدُوا كَاتِبًا فَرِهَانٌ مَقْبُوضَةٌ ۖ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُكُمْ بَعْضًا فَلْيُؤَدِّ الَّذِي اؤْتُمِنَ أَمَانَتَهُ وَلْيَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ ۗ وَلَا تَكْتُمُوا الشَّهَادَةَ ۚ وَمَنْ يَكْتُمْهَا فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ ۗ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ (283) |
| و اگر در سفر بوديد و براى نوشتنِ قرارداد نويسنده اى نيافتيد ، وثيقه هايى که به طلبکار سپرده مى شود ، جايگزين سندِ مکتوب خواهد شد . و اگر يکى از شما ديگرى را امين دانست ]و به وسيله قرض يا نسيه به شما بدهکار شد ، نوشتن قرارداد و گرفتن شاهد ضرورى نيست[ ، پس آن کسى که امين دانسته شده است بايد بدهکارى خود را که در مورد آن او را امين دانسته اند ، بپردازد و از حساب و کيفر خدا که پروردگار اوست پروا کند و حقى را که برعهده اوست انکار نکند . و اگر بر امرى شاهد بوديد شهادت خود را کتمان نکنيد ، و هر که آن را کتمان کند دلش گنهکار است ، و خدا به آنچه مى کنيد داناست . (283) |
| لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَإِنْ تُبْدُوا مَا فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحَاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ ۖ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشَاءُ وَيُعَذِّبُ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (284) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است از آنِ خداست ، و اگر صفات و حالات نيک و بدى ( همچون کفر و ايمان ، دوستى و دشمنى و تصميم و اراده ) را که در نفوس شما استقرار يافته است آشکار کنيد يا آنها را نهان داريد ، خداوند شما را به آن محاسبه مى کند ، سپس هر که را بخواهد مى آمرزد و هر که را بخواهد عذاب مى کند ، و خدا بر هر کارى تواناست . (284) |
| آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ (285) |
| پيامبر به آنچه از جانب پروردگارش به سوى او فرو فرستاده شده ايمان آورده است ، و مؤمنان نيز به آن ايمان آورده اند . آرى ، همگى به خدا و فرشتگانش و کتاب ها و پيامبرانش ايمان آورده اند ، و گفتند : ما ميان هيچ يک از پيامبران او جدايى نمى افکنيم و به همه آنها ايمان داريم و گفتند : دعوت خدا را پذيرفتيم و اطاعت کرديم . پروردگارا ، آمرزش تو را مى خواهيم و بازگشت همگان به سوى توست . (285) |
| لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا ۚ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ ۗ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا ۚ رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ ۖ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا ۚ أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (286) |
| خداوند هيچ کس را جز به اندازه توانش تکليف نمى کند . آنچه ]نيکى[ به دست آورده به سود او و آنچه ]بدى[ فراهم کرده به زيان اوست . پروردگارا ، اگر تکليفى را فراموش نموديم يا خطايى کرديم ما را بر آن مؤاخذه مکن . پروردگارا ، هيچ بار گرانى برعهده ما مگذار ، چنان که آن را برعهده امّت هايى که پيش از ما بودند نهادى . پروردگارا ، و کيفر گناهانمان را که قدرت تحمّل آن را نداريم بر ما تحميل مکن . گناهانمان را از ما بزداى و ما را ببخشاى و بر ما رحمت آور . تويى مولاى ما ، پس ما را يارى فرما و بر مردم کفرپيشه پيروز گردان . (286) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |