| سوره 45 | سوره مبارکه الجاثية | صفحه 501 |
|
| أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ ۚ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (23) |
| پس آيا ديدى آن کسى را که معبود خويش را هواى خود قرار داده و با اين که حق را شناخته است خدا او را در بيراهه گذارده و بر گوش و دلش مهر نهاده و بر چشمش پرده افکنده است ؟ با اين وصف ، پس از خدا چه کسى او را به راه خواهد آورد ؟ آيا درباره اين گونه افراد نمى انديشيد تا پند گيريد ؟ (23) |
| وَقَالُوا مَا هِيَ إِلَّا حَيَاتُنَا الدُّنْيَا نَمُوتُ وَنَحْيَا وَمَا يُهْلِكُنَا إِلَّا الدَّهْرُ ۚ وَمَا لَهُمْ بِذَٰلِكَ مِنْ عِلْمٍ ۖ إِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (24) |
| و مشرکان گفتند : براى ما انسان ها حياتى جز همين زندگانى ما در دنيا نيست . هماره دسته اى از ما مى ميرند و دسته اى ديگر حيات مى يابند . جز گذشت زمانه چيزى ما را فرسوده و نابود نمى کند . آنان به اين سخن هيچ علمى ندارند و جز از روى حدس و گمان سخن نمى گويند . (24) |
| وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ مَا كَانَ حُجَّتَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (25) |
| و چون آيات ما که مشتمل بر دلايل روشن بر اثبات معاد است بر آنان تلاوت شود ، دليلشان جز اين نيست که مى گويند : اگر راست مى گوييد که مردگان زنده مى شوند ، پدران ما را زنده کنيد و باز آوريد . (25) |
| قُلِ اللَّهُ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يَجْمَعُكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (26) |
| در پاسخ آنان بگو : خداست که شما را حيات مى بخشد ، سپس مى ميراند و آن گاه براى روز قيامت که در آن هيچ شکّى نيست شما را گرد مى آورد ، ولى بيشتر مردم اين حقيقتِ ترديدناپذير را نمى دانند . (26) |
| وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَيَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ يَوْمَئِذٍ يَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ (27) |
| اين در حالى است که فرمانروايى آسمان ها و زمين از آنِ اوست ، پس مى تواند حکم زنده شدن مردگان را صادر کند . آن روز که قيامت برپا مى شود ، آرى آن روز باطل گرايان و ياوه سرايان زيان خواهند ديد . (27) |
| وَتَرَىٰ كُلَّ أُمَّةٍ جَاثِيَةً ۚ كُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَىٰ إِلَىٰ كِتَابِهَا الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) |
| در آن روز هر امّتى را زانوزده و ترسان و فروتن مى بينى . هر امّتى به سوى کارنامه اعمالش فراخوانده مى شود تا براساس آن مورد حساب قرار گيرد ، و به آنان گفته مى شود : آنچه انجام مى داديد ، امروز همان را سزاى شما خواهند نمود . (28) |
| هَٰذَا كِتَابُنَا يَنْطِقُ عَلَيْكُمْ بِالْحَقِّ ۚ إِنَّا كُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (29) |
| اين کارنامه شما که با لوح محفوظ مطابق است نوشته ماست و به حق بر ضدّ شما شهادت مى دهد ، زيرا ما اعمال شما را از لوح محفوظ نسخه بردارى مى کرديم . (29) |
| فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِي رَحْمَتِهِ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (30) |
| پس کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند ، پروردگارشان آنان را به رحمت خويش درمى آورَد . اين است آن سعادت آشکار . (30) |
| وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا أَفَلَمْ تَكُنْ آيَاتِي تُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فَاسْتَكْبَرْتُمْ وَكُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِينَ (31) |
| اما کسانى که کافر شده اند ، به آنان گفته مى شود : آيا حجّت ها و آيات من هماره بر شما تلاوت نمى شد ، ولى شما از پذيرفتن آنها تکبّر ورزيديد و مردمى گنهکار بوديد ؟ (31) |
| وَإِذَا قِيلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لَا رَيْبَ فِيهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِي مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلَّا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَيْقِنِينَ (32) |
| و چون گفته مى شد که قطعاً وعده خدا حق است و در وقوع رستاخيز شکّى نيست مى گفتيد : ما نمى دانيم رستاخيز چيست ، و در مورد آن جز گمانى غير قابل اعتماد نداريم و به يقين نرسيده ايم . (32) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |