فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه الهی قمشه ای

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

سوره 47

سوره مبارکه محمد

صفحه 508
إِنَّ اللَّهَ يُدْخِلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ وَالَّذِينَ كَفَرُوا يَتَمَتَّعُونَ وَيَأْكُلُونَ كَمَا تَأْكُلُ الْأَنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ (12)
همانا خداوند کسانى را که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند به بهشت هايى آکنده از درختان که در زير آنها نهرها روان است وارد مى کند . امّا کسانى که کافر شده اند ، خوى انسانى را رها مى کنند و زندگى دنيا را به کامرانى مى گذرانند و بى هيچ هدفى ، بدانسان که چهارپايان مى خورند ، مى خورند ، و آتشِ دوزخ جايگاهى براى آنان خواهد بود . (12)
وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ هِيَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْيَتِكَ الَّتِي أَخْرَجَتْكَ أَهْلَكْنَاهُمْ فَلَا نَاصِرَ لَهُمْ (13)
و چه بسيار مردم شهرها که از مردم شهر تو که تو را از آن بيرون کردند نيرومندتر بودند و ما آنان را هلاک کرديم و براى آنها هيچ يار و ياورى نبود که به آنان کمک کند . (13)
أَفَمَنْ كَانَ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ كَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (14)
آيا کسانى که بر دليل روشنى از جانب پروردگارشان تکيه کرده اند ، مانند کسانى اند که کارهاى زشتشان برايشان جلوه داده شده است و از هواهاى نفسانى خود پيروى کرده اند ؟ (14)
مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ فِيهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى ۖ وَلَهُمْ فِيهَا مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ (15)
وصف آن بهشتى که به تقواپيشگان وعده داده شده چنين است : در آن نهرهايى است از آبى تغييرناپذير و نهرهايى از شير که مزه اش دگرگون نشده و نهرهايى از باده که براى نوشندگان لذيذ است ، و نهرهايى از عسلِ خالص شده . و براى آنان در آن جا از هرگونه ميوه اى فراهم است ، و از جانب پروردگارشان آمرزشى خواهند داشت که گناه و ناگوارى را از آنان خواهد زدود . آيا کسانى که در اين بهشت درمى آيند همچون کسانى اند که در آتش دوزخ جاودانند و به آنان آبى داغ مى نوشانده اند که روده هايشان را پاره پاره کرده است ؟ (15)
وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ حَتَّىٰ إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِكَ قَالُوا لِلَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا ۚ أُولَٰئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ (16)
و از اين مردم کسانى اند که به سخنان تو گوش فرا مى دهند ، ولى هنگامى که از نزد تو بيرون مى روند ، به يارانت که از دانش ( معرفت الهى ) بهره مند شده اند مى گويند : او اندکى پيش چه گفت ؟ اينان کسانى اند که خدا بر دل هايشان مهر نهاده است و از هواهاى نفسانى خود پيروى کرده اند . (16)
وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ (17)
آنان که هدايت يافته و تسليم فطرت پاک خويش شده و از پى حق رفته اند ، خدا بر هدايتشان افزوده و تقواى درخورِ آنان را به آنان داده است تا از گناهان پرهيز کنند . (17)
فَهَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً ۖ فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا ۚ فَأَنَّىٰ لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِكْرَاهُمْ (18)
آيا کفرپيشگان جز اين انتظار مى برند که قيامت ـ که ناگهان مى آيد ـ بر آنان در رسد ؟ به راستى نشانه هاى آن هم اکنون پديد آمده است و آن گاه که فرا رسد يادآور مى شوند ، ولى در آن هنگام که دوران عمل گذشته است چگونه اين يادآورى براى آنان سودمند است ؟ (18)
فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ۗ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مُتَقَلَّبَكُمْ وَمَثْوَاكُمْ (19)
حقيقت اين است که هيچ معبودى جز خدا نيست . تو اين را مى دانى; پس بر طبق دانش خود عمل کن و براى گناه خويش و براى مردان و زنان با ايمان آمرزش بخواه ، تا از کسانى نباشى که خدا بر دل هايشان مهر مى نهد ، که خدا به احوال شما آگاه است و جنب و جوش و آرام و قرارتان را مى داند . (19)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 508صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی