| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 53 |
|
| أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ (23) |
| آيا به کسانى که از کتاب آسمانى اندک بهره اى به آنان داده شده است ننگريسته اى ؟ آنان به کتاب خدا فراخوانده مى شوند تا ميانشان حکم کند ، سپس گروهى از آنان پشت مى کنند در حالى که رويگردانند . (23) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) |
| اين رويگردانى بدان سبب است که گفتند : آتش دوزخ جز روزهايى اندک به ما نمى رسد ]هر چند گناهانمان بسيار باشد[ ، و همين سخن دروغ که آن را ساخته و به خود تلقين کرده تا باورش نموده اند ، آنان را در دينشان فريفته است . (24) |
| فَكَيْفَ إِذَا جَمَعْنَاهُمْ لِيَوْمٍ لَا رَيْبَ فِيهِ وَوُفِّيَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (25) |
| پس چگونه خواهد بود حالشان هنگامى که آنان را براى روز قيامت که هيچ ترديدى در آن نيست گرد آوريم و به هر کسى آنچه فراهم آورده است بى کم و کاست داده شود ؟ و بر آنان ستم نمى رود . (25) |
| قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ ۖ بِيَدِكَ الْخَيْرُ ۖ إِنَّكَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (26) |
| بگو : خداوندا ، اى کسى که فرمانروايى ملک توست ، به هر که خواهى فرمانروايى مى بخشى و از هر که خواهى فرمانروايى باز مى ستانى . هر که را خواهى ارجمند مى دارى و هر که را خواهى خوار مى سازى ، زيرا نيکى ها همه به دست توست ، چرا که تو بر هر کارى توانايى . (26) |
| تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ ۖ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ ۖ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ (27) |
| پيوسته با کاستن از ساعات روز ، و افزودن آن بر شب ، شب را در روز فرو مى برى و با کاستن از ساعات شب و افزودنش بر روز ، روز را در شب فرو مى برى . زنده را از مرده و مرده را از زنده پديد مى آورى و هر که را خواهى ، بدون درخواست عوض از او روزىِ فراوان مى دهى . (27) |
| لَا يَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَمَنْ يَفْعَلْ ذَٰلِكَ فَلَيْسَ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ إِلَّا أَنْ تَتَّقُوا مِنْهُمْ تُقَاةً ۗ وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ ۗ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (28) |
| مؤمنان نبايد کافران را به جاى مؤمنان دوست و ياور گيرند ; و هر کس چنين کند ، در هيچ حال از حزب خدا نيست ، مگر اين که به راستى از آنان بترسيد . طرح دوستى با کافران کيفر حتمى خدا را در پى دارد ; ازاين رو خدا شما را از کيفر خود مى ترساند ، و بازگشت همگان به سوى اوست . (28) |
| قُلْ إِنْ تُخْفُوا مَا فِي صُدُورِكُمْ أَوْ تُبْدُوهُ يَعْلَمْهُ اللَّهُ ۗ وَيَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (29) |
| بگو : اگر آنچه را که در سينه هايتان است نهان داريد يا آشکارش سازيد خدا آن را مى داند و از آنچه در آسمان ها و از آنچه در زمين است خبر دارد ، و خدا بر هر کارى تواناست . (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |