| سوره 64 | سوره مبارکه التغابن | صفحه 556 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۖ لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ ۖ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (1) |
| آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است خدا را تسبيح مى گويند و او را به پاکى و پيراستگى از هر عيب و نقصى ياد مى کنند . فرمانروايى جهان هستى از آنِ اوست و ستايش نيز همه از آنِ اوست و او بر هر کارى تواناست . (1) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ فَمِنْكُمْ كَافِرٌ وَمِنْكُمْ مُؤْمِنٌ ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ (2) |
| اوست آن که شما را آفريد ، پس شما دو گروه شديد ، گروهى از شما کافر و گروهى از شما مؤمنند ، و خدا به آنچه انجام مى دهيد بيناست . (2) |
| خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ ۖ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ (3) |
| آسمان ها و زمين را به حق ( براى هدفى پايدار ) آفريد و به شما صورت بخشيد و اندام و قواى شما را متناسب با هدف آفرينش نيکو بياراست ، و بازگشت همگان به سوى اوست . (3) |
| يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَيَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ۚ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (4) |
| از آنچه در آسمان ها و زمين است ( از جمله اجزاى پراکنده مردگان ) با خبر است ، و آنچه را پنهان مى داريد و آنچه را آشکار مى سازيد همه را مى داند ، و خدا به رازهاى نهفته در سينه ها به خوبى داناست . (4) |
| أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (5) |
| آيا خبر کسانى که پيش از اين کفر ورزيدند و وزر و وبال کارشان را در همين جهان چشيدند به شما مشرکان ، نرسيده است ؟ آنان در آخرت نيز عذابى دردناک خواهند داشت . (5) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّهُ كَانَتْ تَأْتِيهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ يَهْدُونَنَا فَكَفَرُوا وَتَوَلَّوْا ۚ وَاسْتَغْنَى اللَّهُ ۚ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَمِيدٌ (6) |
| اين فرجام شوم بدان سبب بود که پيامبرانشان با دليل هايى روشن به سويشان مى آمدند ولى آنان مى گفتند : آيا آدميانى که هيچ امتيازى بر ما ندارند ما را هدايت مى کنند ؟ پس کافر شدند و روى برتافتند و گمان کردند که خدا به وجودشان نيازمند است و آنان را هلاک نمى کند ، در صورتى که خدا از آنان بى نياز بود ، و خدا از همه چيز بى نياز است و بر کارهايش که همه زيباست ستايش مى شود . (6) |
| زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنْ لَنْ يُبْعَثُوا ۚ قُلْ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ ۚ وَذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (7) |
| کسانى که کافر شدند ، پنداشتند که هرگز از گورها برانگيخته نمى شوند . بگو : چرا ، به پروردگارم سوگند که قطعاً برانگيخته خواهيد شد ، سپس شما را به حقيقت و پى آمدهاى ناگوار آنچه کرده ايد آگاه خواهند ساخت ، و اين بر خدا آسان است . (7) |
| فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنْزَلْنَا ۚ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ (8) |
| پس به خدا و فرستاده اش محمّد و به قرآنِ روشنى بخش که ما آن را فرو فرستاده ايم ايمان بياوريد ، و خدا به آنچه مى کنيد آگاه است و شما را به آن سزا مى دهد . (8) |
| يَوْمَ يَجْمَعُكُمْ لِيَوْمِ الْجَمْعِ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ التَّغَابُنِ ۗ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۚ ذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (9) |
| در روزى برانگيخته مى شويد که خدا شما را در آن روز که روزِ جمع شدن همگان است ، براى داورى گرد مى آورد . آن روز روزِ آشکار شدن زيان ها و نيرنگ هايى است که مردمان به يکديگر زده اند . و هر کس به خدا ايمان بياورد و کارى شايسته کند ، خدا بدى هاى او را از او مى زدايد و او را به بوستان هاى پردرخت که نهرها از زير آنها روان است درمى آورَد ، در حالى که براى هميشه در آن جاودانه اند . اين است سعادت بزرگ . (9) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |