| سوره 87 | سوره مبارکه الاعلى | صفحه 592 |
|
| بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (16) |
| ] شما به آخرت دل نمى بنديد و به پاکى نمى گراييد [ بلکه زندگى دنيا را برمى گزينيد ، (16) |
| وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (17) |
| در صورتى که سراى آخرت بهتر و پاينده تر است . (17) |
| إِنَّ هَٰذَا لَفِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ (18) |
| قطعاً اين حقايق در کتاب هاى آسمانى نخستين وجود دارد ، (18) |
| صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ (19) |
| در کتاب هاى ابراهيم و موسى . (19) |
| سوره 88 | سوره مبارکه الغاشية | |
|
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
|
به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ (1) |
| آيا خبر آن رويداد فراگير به تو رسيده است ؟ (1) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ (2) |
| روزى که آن حادثه رخ دهد ، گروهى خوار و زبونند و آثار خوارى در چهره هايشان نمايان است . (2) |
| عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ (3) |
| آنان در دنيا تلاش بيهوده کرده و رنج و محنت کشيده اند . (3) |
| تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةً (4) |
| و آن روز به آتش سوزان در مى آيند و در آن ماندگارند . (4) |
| تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ آنِيَةٍ (5) |
| از چشمه اى داغ به آنان مى نوشانند ، (5) |
| لَيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِيعٍ (6) |
| و غذايى جز خارِ خشکيده ندارند ، (6) |
| لَا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ (7) |
| غذايى که نه فربه مى سازد و نه گرسنگى را چاره مى کند . (7) |
| وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ (8) |
| آن روز گروهى نيز خرّم و شادابند ، (8) |
| لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9) |
| و از تلاشى که در دنيا کرده اند خشنودند . (9) |
| فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (10) |
| در بهشتى برين جاى خواهند گرفت . (10) |
| لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11) |
| در آن جا سخن بيهوده اى نمى شنوند . (11) |
| فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12) |
| در آن جا چشمه هايى است روان . (12) |
| فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13) |
| در آن جاست تخت هايى بلند . (13) |
| وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14) |
| و تنگ هايى نهاده شده ، (14) |
| وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15) |
| و بالش هايى کنار هم چيده ، (15) |
| وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16) |
| و فرش هايى فاخر و گسترده . (16) |
| أَفَلَا يَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ (17) |
| آيا براى اين که به تدبير خدا پى ببرند ، به شتران نمى نگرند که چگونه آفريده شده اند ؟ (17) |
| وَإِلَى السَّمَاءِ كَيْفَ رُفِعَتْ (18) |
| و به آسمان نمى نگرند که چگونه برافراشته شده است ؟ (18) |
| وَإِلَى الْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ (19) |
| و به کوه ها نمى نگرند که چگونه روى زمين قرار داده شده اند ؟ (19) |
| وَإِلَى الْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ (20) |
| و به زمين نمى نگرند که چگونه گسترده و هموار شده است ؟ (20) |
| فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21) |
| پس ربوبيّت بى همتاى خدا و روز جزا را به مردم تذکّر ده که تو فقط تذکّردهنده اى . (21) |
| لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُصَيْطِرٍ (22) |
| تو بر آنان چيره نيستى . (22) |
| إِلَّا مَنْ تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ (23) |
| آرى ، پيوسته همگان را تذکّر ده ، مگر کسى را که از تذکّر تو روى برتابد و کفر ورزد ، (23) |
| فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَكْبَرَ (24) |
| که خدا او را به بزرگترين عذاب کيفر خواهد داد . (24) |
| إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25) |
| همانا بازگشت مردم به سوى ماست . (25) |
| ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (26) |
| آن گاه حساب اعمالشان برعهده ما خواهد بود . (26) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |