| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 68 |
|
| وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ (141) |
| و تا خداوند کسانى را که ايمان آورده اند خالص گرداند و ايمانشان را از هر گونه کفر و شرک و نفاق پاک سازد و کافران را به تدريج به نابودى کشاند . (141) |
| أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ (142) |
| آيا گمان کرده ايد که چون به دين حق گرويده ايد همواره بر دشمنانتان پيروز مى شويد ، و پنداشته ايد بى آنکه آزمون شويد به بهشت مى رويد ، در حالى که خداوند هنوز مجاهدان شما را معلوم نساخته و صبرپيشگان را مشخص نکرده است ؟ (142) |
| وَلَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (143) |
| شما مرگ در راه خدا را پيش از اين که با آن روبه رو شويد ، آرزو مى کرديد ; ولى در جنگ اُحُد آن را حاضر يافتيد و در حالى که آن را مى نگريستيد به آن تن نداديد . (143) |
| وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ (144) |
| آيا شايعه کشته شدن پيامبر شما را از جنگ رويگردان ساخت ؟ بدانيد که محمد جز فرستاده اى که پيش از او نيز پيامبران آمدند و درگذشتند ، نيست . آيا اگر او بميرد يا کشته شود ، به عقب باز مى گرديد و از دين خدا روى برمى تابيد ؟ هر کس از آيين خدا روى برتابد ، بداند که اندک زيانى به خدا نمى رساند . البتّه همه روى برنتافتند ، بلکه در ميان شما سپاسگزارانى نيز وجود داشتند ، و به زودى خدا سپاسگزاران را پاداش خواهد داد . (144) |
| وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَابًا مُؤَجَّلًا ۗ وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ (145) |
| هيچ کس را نشايد که جز به اذن خدا بميرد . خداوند مرگ را سرنوشتى معين شده ، قرار داده است . هر کس در پى پاداش دنيا باشد از آن به او مى دهيم ، و هر کس پاداش آخرت جويد از آن به وى مى دهيم ، و پاداش سپاسگزارانى را که خداجويند به زودى خواهيم داد . (145) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ (146) |
| و چه بسيار پيامبرانى که انبوهى از مردان الهى همراه آنان پيکار کردند و در برابر گزندهايى که در راه خدا به آنان رسيد ، سستى نکردند و ناتوان نشدند و نالان نگشتند ، بلکه شکيبايى کردند و خدا شکيبايان را دوست مى دارد . (146) |
| وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (147) |
| و آنان سخنشان جز اين نبود که گفتند : پروردگارا ، گناهان ما و زياده روى ما در کارمان را بر ما ببخشاى و گام هايمان را استوار بدار و ما را بر مردم کفرپيشه پيروز گردان . (147) |
| فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (148) |
| پس خداوند پاداش دنيا و پاداش نيکوى آخرت را به آنان عطا کرد ، چرا که نيکوکار بودند ، و خدا نيکوکاران را دوست مى دارد . (148) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |