| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 11 |
|
| قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ (70) |
| گفتند: براى ما پروردگارت را بخوان تا بگويد آن چگونه گاوى است؟ که آن گاو بر ما مشتبه شده است، و اگر خدا بخواهد ما بدان راه مى يابيم. (70) |
| قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا ذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَا شِيَةَ فِيهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ (71) |
| گفت: مى‌گويد: از آن گاوان نيست که رام باشد و زمين را شخم زند و کِشته را آب دهد. بى‌عيب است و يکرنگ. گفتند: اکنون حقيقت را گفتى. پس آن را کشتند، هر چند که نزديک بود که از آن کار سرباز زنند. (71) |
| وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا ۖ وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (72) |
| و به ياد آريد آن هنگام را که کسى را کشتيد و بر يکديگر بهتان زديد و پيکار درگرفتيد و خدا آنچه را که پنهان مى‌کرديد آشکار ساخت. (72) |
| فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ كَذَٰلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَىٰ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (73) |
| سپس گفتيم: پاره‌اى از آن را بر آن کشته بزنيد. خدا مردگان را اينچنين زنده مى‌سازد، و نشانه‌هاى قدرت خويش را اينچنين به شما مى نماياند، باشد که به عقل دريابيد. (73) |
| ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (74) |
| پس از آن دلهاى شما چون سنگ، سخت گرديد، حتى سخت‌تر از سنگ که از سنگ گاه جويها روان شود، و چون شکافته شود آب از آن بيرون جهد، و گاه از ترس خدا از فراز به نشيب فرو غلتد، و خدا از آنچه مى‌کنيد غافل نيست. (74) |
| ۞ أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75) |
| آيا طمع مى‌داريد که به شما ايمان بياورند، و حال آنکه گروهى از ايشان کلام خدا را مى‌شنيدند و با آنکه حقيقت آن را مى‌يافتند تحريفش مى‌کردند و از کار خويش آگاه بودند؟ (75) |
| وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (76) |
| و چون با مؤمنان ديدار کنند، گويند: ما هم ايمان آورده‌ايم. و چون با يکديگر خلوت کنند، گويند: آيا با آنان از دانشى که خدا به شما ارزانى داشته سخن مى‌گوييد، تا به يارى آن در نزد پروردگارتان بر شما حجت آرند؟ آيا به عقل در نمى‌يابيد؟ (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |