| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 130 |
|
| قُلْ أَيُّ شَيْءٍ أَكْبَرُ شَهَادَةً ۖ قُلِ اللَّهُ ۖ شَهِيدٌ بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ وَأُوحِيَ إِلَيَّ هَٰذَا الْقُرْآنُ لِأُنْذِرَكُمْ بِهِ وَمَنْ بَلَغَ ۚ أَئِنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ آلِهَةً أُخْرَىٰ ۚ قُلْ لَا أَشْهَدُ ۚ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ وَإِنَّنِي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (19) |
| بگو: شهادت چه کسى از هر شهادتى بزرگ‌تر است؟ بگو: خدا ميان من و شما گواه است و اين قرآن بر من وحى شده است تا شما را و هر کس را که به او برسد بيم دهم. آيا شهادت مى‌دهيد که با اللّه خدايان ديگرى هم هستند؟ بگو: من شهادت نمى‌دهم. بگو: جز اين نيست که او خدايى است يکتا و از آنچه با او شريک مى‌سازيد بيزارم. (19) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمُ ۘ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (20) |
| اهل کتاب او را چنان مى‌شناسند که فرزندان خود را، اينان که به خود زيان مى‌رسانيدند ايمان نمى‌آورند. (20) |
| وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ ۗ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21) |
| چه کسى است ستمکارتر از آنکه به خدا دروغ مى‌بندد يا آيات او را دروغ مى‌انگارد؟ هر آينه ستمکاران را رستگارى نيست. (21) |
| وَيَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِيعًا ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِينَ أَشْرَكُوا أَيْنَ شُرَكَاؤُكُمُ الَّذِينَ كُنْتُمْ تَزْعُمُونَ (22) |
| روزى همه را گرد آوريم، سپس به آنها که شرک آورده‌اند بگوييم: آن کسان که مى‌پنداشتيد که شريکان خدايند اکنون کجايند؟ (22) |
| ثُمَّ لَمْ تَكُنْ فِتْنَتُهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا وَاللَّهِ رَبِّنَا مَا كُنَّا مُشْرِكِينَ (23) |
| عذرى که مى‌آورند جز اين نيست که مى‌گويند: سوگند به خدا پروردگار ما که ما مشرک نبوده‌ايم. (23) |
| انْظُرْ كَيْفَ كَذَبُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ ۚ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24) |
| بنگر که چگونه بر خود دروغ بستند و آن دروغها که ساخته بودند ناچيز گرديد. (24) |
| وَمِنْهُمْ مَنْ يَسْتَمِعُ إِلَيْكَ ۖ وَجَعَلْنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَفِي آذَانِهِمْ وَقْرًا ۚ وَإِنْ يَرَوْا كُلَّ آيَةٍ لَا يُؤْمِنُوا بِهَا ۚ حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوكَ يُجَادِلُونَكَ يَقُولُ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (25) |
| بعضى از آنها به سخن تو گوش مى‌دهند ولى ما بر دلهايشان پرده‌ها افکنده‌ايم تا آن را درنيابند و گوشهايشان را سنگين کرده‌ايم. و هر معجزه‌اى را که بنگرند بدان ايمان نمى‌آورند. و چون نزد تو آيند، با تو به مجادله پردازند. کافران مى‌گويند که اينها چيزى جز اساطير پيشينيان نيست. (25) |
| وَهُمْ يَنْهَوْنَ عَنْهُ وَيَنْأَوْنَ عَنْهُ ۖ وَإِنْ يُهْلِكُونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَمَا يَشْعُرُونَ (26) |
| اينان مردم را از پيامبر بازمى‌دارند و خود از او کناره مى‌جويند و حال آنکه نمى‌دانند که تنها خويشتن را به هلاکت مى‌رسانند. (26) |
| وَلَوْ تَرَىٰ إِذْ وُقِفُوا عَلَى النَّارِ فَقَالُوا يَا لَيْتَنَا نُرَدُّ وَلَا نُكَذِّبَ بِآيَاتِ رَبِّنَا وَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (27) |
| اگر آنها را در آن روز که در برابر آتش نگاهشان داشته‌اند بنگرى، مى‌گويند: اى کاش ما را باز گردانند تا آيات پروردگارمان را تکذيب نکنيم و از مؤمنان باشيم. (27) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |