سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 148 |
|
فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ (147) |
اگر تو را تکذيب کردند، بگو: پروردگار شما صاحب رحمتى گسترده است، و خشم و عذابش از مجرمان بازداشته نخواهد شد. (147) |
سَيَقُولُ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا أَشْرَكْنَا وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ شَيْءٍ ۚ كَذَٰلِكَ كَذَّبَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ حَتَّىٰ ذَاقُوا بَأْسَنَا ۗ قُلْ هَلْ عِنْدَكُمْ مِنْ عِلْمٍ فَتُخْرِجُوهُ لَنَا ۖ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنْ أَنْتُمْ إِلَّا تَخْرُصُونَ (148) |
مشرکان خواهند گفت: اگر خدا مىخواست، ما و پدرانمان مشرک نمىشديم و چيزى را حرام نمىکرديم. همچنين کسانى که پيش از آنها بودند پيامبران را تکذيب کردند و خشم و عذاب ما را چشيدند. بگو: اگر شما را دانشى هست آن را براى ما آشکار سازيد. ولى شما، تنها، از گمان خويش پيروى مىکنيد و گزافهگويانى بيش نيستند. (148) |
قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبَالِغَةُ ۖ فَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (149) |
بگو: خاص خداست دليل محکم و رسا، اگر مىخواست همه شما را هدايت مىکرد. (149) |
قُلْ هَلُمَّ شُهَدَاءَكُمُ الَّذِينَ يَشْهَدُونَ أَنَّ اللَّهَ حَرَّمَ هَٰذَا ۖ فَإِنْ شَهِدُوا فَلَا تَشْهَدْ مَعَهُمْ ۚ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَهُمْ بِرَبِّهِمْ يَعْدِلُونَ (150) |
بگو: گواهانتان را که گواهى مىدهند که خدا اين يا آن را حرام کرده است بياوريد. پس اگر گواهى دادند تو با آنان گواهى مده، و از خواستههاى آنان که آيات ما را تکذيب کردهاند و به آخرت ايمان ندارند و کسانى را با پروردگارشان برابر مىدارند، پيروى مکن. (150) |
۞ قُلْ تَعَالَوْا أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ ۖ أَلَّا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا ۖ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا ۖ وَلَا تَقْتُلُوا أَوْلَادَكُمْ مِنْ إِمْلَاقٍ ۖ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَإِيَّاهُمْ ۖ وَلَا تَقْرَبُوا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ ۖ وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ۚ ذَٰلِكُمْ وَصَّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (151) |
بگو: بياييد تا آنچه را که پروردگارتان بر شما حرام کرده است برايتان بخوانم. اينکه به خدا شرک مياوريد. و به پدر و مادر نيکى کنيد. و از بيم درويشى فرزندان خود را مکشيد. ما به شما و ايشان روزى مىدهيم. و به کارهاى زشت چه پنهان و چه آشکارا نزديک مشويد. و کسى را که خدا کشتنش را حرام کرده است -مگر به حق- مکشيد. اينهاست آنچه خدا شما را بدان سفارش مىکند، باشد که به عقل دريابيد. (151) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |