| سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 150 |
|
| هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ لَا يَنْفَعُ نَفْسًا إِيمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمَانِهَا خَيْرًا ۗ قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ (158) |
| آيا انتظارى جز آن دارند که فرشتگان نزدشان بيايند؟ يا پروردگارت؟ يا نشانه‌اى از نشانه‌هاى خدا بر آنها ظاهر شود؟ روزى که برخى نشانه‌هاى خدا آشکار شود، ايمان کسى که پيش از آن ايمان نياورده يا به هنگام ايمان کار نيکى انجام نداده است، براى او سودى نخواهد داشت. بگو: چشم به راه باشيد، ما نيز چشم به راهيم. (158) |
| إِنَّ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ ۚ إِنَّمَا أَمْرُهُمْ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (159) |
| تو را با آنها که دين خويش فرقه‌فرقه کردند و دسته‌دسته شدند، کارى نيست. کار آنها با خداست. و خدا آنان را به کارهايى که مى‌کردند آگاه مى‌سازد. (159) |
| مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ۖ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَىٰ إِلَّا مِثْلَهَا وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (160) |
| هر کس کار نيکى انجام دهد ده برابر به او پاداش دهند، و هر که کار بدى انجام دهد تنها همانند آن کيفر بيند، تا ستمى بر آنها نرفته باشد. (160) |
| قُلْ إِنَّنِي هَدَانِي رَبِّي إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۚ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (161) |
| بگو: پروردگار من مرا به راه راست هدايت کرده است؛ به دينى همواره استوار، دين حنيف ابراهيم. و او از مشرکان نبود. (161) |
| قُلْ إِنَّ صَلَاتِي وَنُسُكِي وَمَحْيَايَ وَمَمَاتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ (162) |
| بگو: نماز من و قربانى من و زندگى من و مرگ من براى خدا آن پروردگار جهانيان است. (162) |
| لَا شَرِيكَ لَهُ ۖ وَبِذَٰلِكَ أُمِرْتُ وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ (163) |
| او را شريکى نيست. به من چنين امر شده است، و من از نخستين مسلمانانم. (163) |
| قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبًّا وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ ۚ وَلَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلَّا عَلَيْهَا ۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (164) |
| بگو: آيا جز اللّه، پروردگارى جويم؟ او پروردگار هر چيزى است و هر کس تنها کيفر کار خويش را مى‌بيند. و کسى بار گناه ديگرى را بر دوش نمى‌کشد. سپس بازگشت همه شما به نزد پروردگارتان است و او شما را به آن چيزهايى که در آن اختلاف مى‌ورزيديد آگاه مى‌کند. (164) |
| وَهُوَ الَّذِي جَعَلَكُمْ خَلَائِفَ الْأَرْضِ وَرَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ ۗ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ الْعِقَابِ وَإِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (165) |
| اوست خدايى که شما را خليفگان زمين کرد، و بعضى را بر بعض ديگر به درجاتى برترى داد، تا شما را در چيزى که عطايتان کرده است بيازمايد. هر آينه پروردگارت زود کيفر مى‌دهد و او آمرزنده و مهربان است. (165) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |