| سوره 7 | سوره مبارکه الاعراف | صفحه 175 |
|
| قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ ۚ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ ۚ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (188) |
| بگو: من مالک سود و زيان خود نيستم، مگر آنچه خدا بخواهد. و اگر علم غيب مى‌دانستم بر خير خود بسى مى‌افزودم و هيچ شرى به من نمى‌رسيد. من کسى جز بيم‌دهنده و مژده‌دهنده‌اى براى مؤمنان نيستم. (188) |
| ۞ هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا ۖ فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ ۖ فَلَمَّا أَثْقَلَتْ دَعَوَا اللَّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحًا لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (189) |
| اوست که همه شما را از يک تن بيافريد. و از آن يک تن زنش را نيز بيافريد تا به او آرامش يابد. چون با او درآميخت، به بارى سبک بارور شد و مدتى با آن سر کرد. و چون بار سنگين گرديد، آن دو، اللّه پروردگار خويش را بخواندند که اگر ما را فرزندى صالح دهى از سپاسگزاران خواهيم بود. (189) |
| فَلَمَّا آتَاهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهُ شُرَكَاءَ فِيمَا آتَاهُمَا ۚ فَتَعَالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (190) |
| چون خدا آن دو را فرزندى صالح داد، براى او در آنچه به آنها عطا کرده بود شريکانى انگاشتند، حال آنکه خدا از هر چه با او شريک مى‌سازند برتر است. (190) |
| أَيُشْرِكُونَ مَا لَا يَخْلُقُ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (191) |
| آيا شريک خدا مى‌سازند چيزهايى را که نمى‌توانند هيچ چيز بيافرينند و خود مخلوق هستند؟ (191) |
| وَلَا يَسْتَطِيعُونَ لَهُمْ نَصْرًا وَلَا أَنْفُسَهُمْ يَنْصُرُونَ (192) |
| نه مى‌توانند ياريشان کنند و نه مى‌توانند به يارى خود برخيزند. (192) |
| وَإِنْ تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَىٰ لَا يَتَّبِعُوكُمْ ۚ سَوَاءٌ عَلَيْكُمْ أَدَعَوْتُمُوهُمْ أَمْ أَنْتُمْ صَامِتُونَ (193) |
| اگر آنها را به راه هدايت بخوانى، از شما پيروى نخواهند کرد. برايتان يکسان است چه دعوتشان کنيد و چه خاموشى پيشه سازيد. (193) |
| إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ ۖ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (194) |
| آنهايى که جز اللّه به خدايى مى‌خوانيد، بندگانى چون شمايند. اگر راست مى‌گوييد، آنها را بخوانيد، بايد شما را اجابت کنند. (194) |
| أَلَهُمْ أَرْجُلٌ يَمْشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَيْدٍ يَبْطِشُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ أَعْيُنٌ يُبْصِرُونَ بِهَا ۖ أَمْ لَهُمْ آذَانٌ يَسْمَعُونَ بِهَا ۗ قُلِ ادْعُوا شُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ كِيدُونِ فَلَا تُنْظِرُونِ (195) |
| آيا آنها را پاهايى هست که با آن راه بروند يا آنها را دستهايى هست که با آن حمله کنند يا چشمهايى هست که با آن ببينند يا گوشهايى هست که با آن بشنوند؟ بگو: شريکانتان را بخوانيد و بر ضد من تدبير کنيد و مرا مهلت مدهيد. (195) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |