| سوره 9 | سوره مبارکه التوبة | صفحه 191 |
|
| ثُمَّ يَتُوبُ اللَّهُ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ (27) |
| از آن پس خدا توبه هر کس را که بخواهد مى‌پذيرد، که آمرزنده و مهربان است. (27) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلَا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا ۚ وَإِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شَاءَ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ (28) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، مشرکان نجسند و از سال بعد نبايد به مسجد الحرام نزديک شوند. و اگر از بينوايى مى‌ترسيد، خدا اگر بخواهد به فضل خويش بى‌نيازتان خواهد کرد. زيرا خدا دانا و حکيم است. (28) |
| قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّىٰ يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ (29) |
| با کسانى از اهل کتاب که به خدا و روز قيامت ايمان نمى‌آورند و چيزهايى را که خدا و پيامبرش حرام کرده است بر خود حرام نمى‌کنند و دين حق را نمى‌پذيرند جنگ کنيد، تا آنگاه که به دست خود در عين مذلت جزيه بدهند. (29) |
| وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ۖ ذَٰلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ ۖ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ ۚ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ ۚ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (30) |
| يهود گفتند که عزير پسر خداست، و نصارى گفتند که عيسى پسر خداست. اين سخن که مى‌گويند همانند گفتار کسانى است که پيش از اين کافر بودند. خدا بکشدشان. چگونه از حق منحرفشان مى‌کنند؟ (30) |
| اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (31) |
| حبرها و راهبان خويش و مسيح پسر مريم را به جاى اللّه به خدايى گرفتند و حال آنکه مأمور بودند که تنها يک خدا را بپرستند، که هيچ خدايى جز او نيست. منزه است از آنچه شريکش مى‌سازند. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |