| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 231 |
|
| فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ (82) |
| چون فرمان ما فرازآمد، آنجا را زيروزبر کرديم و بر آن شهر بارانى از سنگهايى از سجّيل، پى‌درپى، فرو باريديم، (82) |
| مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ (83) |
| که بر آنها نشان پروردگارت بود و چنين عذابى از ستمکاران دور نيست. (83) |
| ۞ وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ ۚ إِنِّي أَرَاكُمْ بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ (84) |
| و بر مَديَن برادرشان شعيب را فرستاديم. گفت: اى قوم من، خداى يکتا را بپرستيد؛ شما را هيچ خدايى جز او نيست. و در پيمانه و ترازو نقصان مکنيد. اينک شما را در نعمت مى‌بينم. و از روزى که عذابش شما را فروگيرد بيمناکم. (84) |
| وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (85) |
| اى قوم من، پيمانه و ترازو را از روى عدل، کامل ادا کنيد و به مردم چيزهايشان را کم مدهيد و چون تبه‌کاران در زمين فساد مکنيد. (85) |
| بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (86) |
| اگر ايمان آورده‌ايد، آنچه خدا باقى مى‌گذارد برايتان بهتر است. و من نگهبان شما نيستم. (86) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (87) |
| گفتند: اى شُعيب، آيا نمازت به تو فرمان مى‌دهد که ما آنچه را پدرانمان مى‌پرستيدند ترک گوييم، يا در اموال خود آنچنان که خود مى‌خواهيم تصرف نکنيم؟ به راستى تو مردى بردبار و خردمند هستى. (87) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (88) |
| گفت: اى قوم من، چه مى‌گوييد اگر با من از جانب پروردگارم حجتى باشد و او مرا رزقى نيکو عطا کرده باشد؟ اگر شما را نهى مى‌کنم براى آن نيست که خود سودى ببرم. تا آنجا که بتوانم قصدى جز به صلاح‌آوردنتان ندارم. توفيق من تنها با خداست. به او توکل کرده‌ام و به درگاه او روى مى‌آورم. (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |