| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 25 |
|
| إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ وَالْفُلْكِ الَّتِي تَجْرِي فِي الْبَحْرِ بِمَا يَنْفَعُ النَّاسَ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ مَاءٍ فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ وَتَصْرِيفِ الرِّيَاحِ وَالسَّحَابِ الْمُسَخَّرِ بَيْنَ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (164) |
| در آفرينش آسمانها و زمين، و در آمد و شد شب و روز، و در کشتيهايى که در دريا مى‌روند و مايه سود مردمند، و در بارانى که خدا از آسمان فرو مى‌فرستد تا زمين مرده را بدان زنده سازد و جنبندگان را در آن پراکنده کند، و در حرکت بادها، و ابرهاى مسخّر ميان زمين و آسمان؛ براى خردمندانى که در مى‌يابند نشانه هاست. (164) |
| وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ ۗ وَلَوْ يَرَى الَّذِينَ ظَلَمُوا إِذْ يَرَوْنَ الْعَذَابَ أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا وَأَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعَذَابِ (165) |
| بعضى از مردم خدا را همتايانى اختيار مى‌کنند و آنها را چنان دوست مى‌دارند که خدا را. ولى آنان که ايمان آورده‌اند خدا را بيشتر دوست مى‌دارند. و آنگاه که اين ستم پيشگان عذاب را ببينند دريابند که همه قدرت از آن خداست. هر آينه خدا به سختى عقوبت مى‌کند. (165) |
| إِذْ تَبَرَّأَ الَّذِينَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا وَرَأَوُا الْعَذَابَ وَتَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبَابُ (166) |
| آنگاه که پيشوايان، عذاب را بنگرند و از فرمانبران خويش بيزارى جويند و پيوند ميان ايشان گسسته گردد. (166) |
| وَقَالَ الَّذِينَ اتَّبَعُوا لَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَتَبَرَّأَ مِنْهُمْ كَمَا تَبَرَّءُوا مِنَّا ۗ كَذَٰلِكَ يُرِيهِمُ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ حَسَرَاتٍ عَلَيْهِمْ ۖ وَمَا هُمْ بِخَارِجِينَ مِنَ النَّارِ (167) |
| و آن پيروان گويند: کاش بار ديگر بازمى‌گشتيم، تا آنچنان که از ما بيزارى جسته‌اند از آنها بيزارى مى‌جستيم. خداوند کردارهايشان را اينچنين مايه حسرتشان سازد و آنان از آتش رهايى نيابند. (167) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلَالًا طَيِّبًا وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ ۚ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ (168) |
| اى مردم، از آن چيزهاى حلال و پاکيزه که در زمين است بخوريد و پاى به جاى پاى شيطان مگذاريد که دشمن آشکار شماست. (168) |
| إِنَّمَا يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (169) |
| او شما را به بدى و زشتى فرمان مى‌دهد و مى‌خواهد که درباره خدا چيزهايى بگوييد که بدان آگاه نيستيد. (169) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |