| سوره 13 | سوره مبارکه الرعد | صفحه 254 |
|
| ۞ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ ۖ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ أُكُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا ۚ تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا ۖ وَعُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ (35) |
| صفت بهشتى که به پرهيزگاران وعده شده: آب از زير درختانش روان است و ميوه‌ها و سايه‌اش هميشگى است. اين سرانجام کسانى است که پرهيزگارند و سرانجام کافران آتش است. (35) |
| وَالَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَفْرَحُونَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ ۖ وَمِنَ الْأَحْزَابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ ۚ قُلْ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَلَا أُشْرِكَ بِهِ ۚ إِلَيْهِ أَدْعُو وَإِلَيْهِ مَآبِ (36) |
| اهل کتاب از آنچه بر تو نازل شده شادمانند. و از آن جماعات کسانى هستند که پاره‌اى از آن را انکار مى‌کنند. بگو: من مأمور شده‌ام که خداى يکتا را بپرستم و به او شرک نياورم. به سوى او دعوت مى‌کنم و بازگشت من به سوى اوست. (36) |
| وَكَذَٰلِكَ أَنْزَلْنَاهُ حُكْمًا عَرَبِيًّا ۚ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَمَا جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا وَاقٍ (37) |
| همچنين قرآن را به زبان عربى نازل کرديم. اگر پس از دانشى که به تو رسيده، از پى خواهشهاى آنان بروى، در برابر خدا کارساز و نگهدارنده‌اى نخواهى داشت. (37) |
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلًا مِنْ قَبْلِكَ وَجَعَلْنَا لَهُمْ أَزْوَاجًا وَذُرِّيَّةً ۚ وَمَا كَانَ لِرَسُولٍ أَنْ يَأْتِيَ بِآيَةٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ لِكُلِّ أَجَلٍ كِتَابٌ (38) |
| به تحقيق پيش از تو پيامبرانى فرستاده‌ايم و برايشان همسران و فرزندان قرار داده‌ايم. و هيچ پيامبرى را حق آن نبود که جز به فرمان خدا آيتى بياورد و هر امرى را زمانى مکتوب است. (38) |
| يَمْحُو اللَّهُ مَا يَشَاءُ وَيُثْبِتُ ۖ وَعِنْدَهُ أُمُّ الْكِتَابِ (39) |
| خدا هر چه را بخواهد محو يا اثبات مى‌کند و ام‌الکتاب نزد اوست. (39) |
| وَإِنْ مَا نُرِيَنَّكَ بَعْضَ الَّذِي نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ وَعَلَيْنَا الْحِسَابُ (40) |
| اگر پاره‌اى از آنچه را که به آنها وعده کرده‌ايم به تو بنمايانيم، يا تو را پيش از وقت بميرانيم، در هر حال آنچه بر عهده توست تبليغ است و آنچه بر عهده ماست حساب‌کشيدن. (40) |
| أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ وَاللَّهُ يَحْكُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ ۚ وَهُوَ سَرِيعُ الْحِسَابِ (41) |
| آيا هنوز ندانسته‌اند که ما از اطراف اين سرزمين مى‌کاهيم، و خدا حکم مى‌کند و هيچ چيز حکم او را فسخ نمى‌کند و او سريعاً به حساب همه مى‌رسد؟ (41) |
| وَقَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَكْرُ جَمِيعًا ۖ يَعْلَمُ مَا تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ ۗ وَسَيَعْلَمُ الْكُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ (42) |
| کسانى که پيش از اينان بودند مکرها کردند، ولى همه مکرها نزد خداوند است. مى‌داند که هر کسى چه مى‌کند. و کافران به زودى خواهند دانست که سراى آخرت از آن کيست. (42) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |