| سوره 15 | سوره مبارکه الحجر | صفحه 265 |
|
| إِذْ دَخَلُوا عَلَيْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ إِنَّا مِنْكُمْ وَجِلُونَ (52) |
| آنگاه که بر او داخل شدند و گفتند: سلام. ابراهيم گفت: ما از شما مى‌ترسيم. (52) |
| قَالُوا لَا تَوْجَلْ إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَامٍ عَلِيمٍ (53) |
| گفتند: مترس، ما تو را به پسرى دانا بشارت مى‌دهيم. (53) |
| قَالَ أَبَشَّرْتُمُونِي عَلَىٰ أَنْ مَسَّنِيَ الْكِبَرُ فَبِمَ تُبَشِّرُونَ (54) |
| گفت: آيا مرا بشارت مى‌دهيد با آنکه پير شده‌ام؟ به چه چيز بشارتم مى‌دهيد؟ (54) |
| قَالُوا بَشَّرْنَاكَ بِالْحَقِّ فَلَا تَكُنْ مِنَ الْقَانِطِينَ (55) |
| گفتند: به حق بشارتت داديم، از نوميدان مباش. (55) |
| قَالَ وَمَنْ يَقْنَطُ مِنْ رَحْمَةِ رَبِّهِ إِلَّا الضَّالُّونَ (56) |
| گفت: جز گمراهان چه کسى از رحمت پروردگارش نوميد مى‌شود؟ (56) |
| قَالَ فَمَا خَطْبُكُمْ أَيُّهَا الْمُرْسَلُونَ (57) |
| گفت: اى رسولان، کار شما چيست؟ (57) |
| قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَىٰ قَوْمٍ مُجْرِمِينَ (58) |
| گفتند: ما بر سر مردمى گنهکار فرستاده شده‌ايم. (58) |
| إِلَّا آلَ لُوطٍ إِنَّا لَمُنَجُّوهُمْ أَجْمَعِينَ (59) |
| مگر خاندان لوط، که همه را نجات مى‌دهيم، (59) |
| إِلَّا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَا ۙ إِنَّهَا لَمِنَ الْغَابِرِينَ (60) |
| جز زنش را که مقرر کرده‌ايم که از باقى‌ماندگان باشد. (60) |
| فَلَمَّا جَاءَ آلَ لُوطٍ الْمُرْسَلُونَ (61) |
| چون رسولان نزد خاندان لوط آمدند، (61) |
| قَالَ إِنَّكُمْ قَوْمٌ مُنْكَرُونَ (62) |
| لوط گفت: شما بيگانه‌ايد. (62) |
| قَالُوا بَلْ جِئْنَاكَ بِمَا كَانُوا فِيهِ يَمْتَرُونَ (63) |
| گفتند: نه، چيزى را که در آن شک مى‌کردند آورده‌ايم. (63) |
| وَأَتَيْنَاكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (64) |
| ما تو را خبر راست آورده‌ايم و ما راستگويانيم. (64) |
| فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ وَاتَّبِعْ أَدْبَارَهُمْ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنْكُمْ أَحَدٌ وَامْضُوا حَيْثُ تُؤْمَرُونَ (65) |
| چون پاسى از شب بگذرد، خاندان خود را بيرون ببر. و خود از پى آنها رو و نبايد هيچ يک از شما به عقب بنگرد. به هر جا که فرمانتان داده‌اند برويد. (65) |
| وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُصْبِحِينَ (66) |
| و براى او حادثه را حکايت کرديم که چون صبح فرارسد ريشه آنها برکنده شود. (66) |
| وَجَاءَ أَهْلُ الْمَدِينَةِ يَسْتَبْشِرُونَ (67) |
| اهل شهر شادى‌کنان آمدند. (67) |
| قَالَ إِنَّ هَٰؤُلَاءِ ضَيْفِي فَلَا تَفْضَحُونِ (68) |
| گفت: اينان مهمانان منند، مرا رسوا مکنيد. (68) |
| وَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ (69) |
| از خداوند بترسيد و مرا شرمسار مسازيد. (69) |
| قَالُوا أَوَلَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعَالَمِينَ (70) |
| گفتند: مگر تو را از مردم منع نکرده بوديم؟ (70) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |