| سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 280 |
|
| ۞ يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (111) |
| روز قيامت هر کس به دفاع از خويش به مجادله مى‌پردازد و جزاى هر کس چنان که حق اوست داده مى‌شود و به کسى ستم روا ندارند. (111) |
| وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (112) |
| خدا قريه‌اى را مثَل مى‌زند که امن و آرام بود، روزى مردمش به فراوانى از هر جاى مى‌رسيد، اما کفران نعمت خدا کردند و خدا به کيفر اعمالشان به گرسنگى و وحشت مبتلايشان ساخت. (112) |
| وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ (113) |
| پيامبرى از خودشان به نزدشان آمد، تکذيبش کردند؛ و عذاب، آن ستمکاران را فروگرفت. (113) |
| فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (114) |
| از اين چيزهاى حلال و پاکيزه که خدا به شما روزى داده است بخوريد و اگر خدا را مى‌پرستيد شکر نعمتش را به جاى آوريد. (114) |
| إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (115) |
| خدا حرام کرده است بر شما مردار و خون و گوشت خوک و هر چه را جز به نام خدا ذبح کرده باشند. اما کسى که ناچار شود هرگاه بى‌ميلى جويد و از حد نگذراند، خدا آمرزنده و مهربان است. (115) |
| وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (116) |
| تا بر خدا افترا بنديد، براى هر دروغ که بر زبانتان مى‌آيد مگوييد که اين حلال است و اين حرام. کسانى که به خداوند دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند؛ (116) |
| مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (117) |
| اندک بهره‌اى مى‌برند و در عوض به عذابى دردآور گرفتار مى‌آيند. (117) |
| وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ ۖ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118) |
| و بر يهوديان آنچه را که پيش از اين براى تو حکايت کرديم حرام کرده بوديم. ما به آنها ستم نکرده‌ايم، آنان خود به خويشتن ستم کرده‌اند. (118) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |