| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 289 |
|
| وَإِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فِي الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلَّا إِيَّاهُ ۖ فَلَمَّا نَجَّاكُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ كَفُورًا (67) |
| چون در دريا شما را گزند رسد، همه آنهايى که مى‌پرستيد از نظرتان محو شوند، مگر او. و چون شما را به ساحل نجات برساند از او رويگردان شويد، زيرا آدمى ناسپاس است. (67) |
| أَفَأَمِنْتُمْ أَنْ يَخْسِفَ بِكُمْ جَانِبَ الْبَرِّ أَوْ يُرْسِلَ عَلَيْكُمْ حَاصِبًا ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ وَكِيلًا (68) |
| آيا ايمنى داريد از اينکه ناگهان در ساحل دريا شما را در زمين فرو برد، يا تندبادى ريگ‌بار بر شما بينگيزد و براى خود هيچ نگهبانى نيابيد؟ (68) |
| أَمْ أَمِنْتُمْ أَنْ يُعِيدَكُمْ فِيهِ تَارَةً أُخْرَىٰ فَيُرْسِلَ عَلَيْكُمْ قَاصِفًا مِنَ الرِّيحِ فَيُغْرِقَكُمْ بِمَا كَفَرْتُمْ ۙ ثُمَّ لَا تَجِدُوا لَكُمْ عَلَيْنَا بِهِ تَبِيعًا (69) |
| يا ايمنى داريد از اينکه بار ديگر شما را به دريا باز گرداند و طوفانى سهمناک و کشتى‌شکن بفرستد و به خاطر کفرانى که ورزيده‌ايد غرقتان سازد و کسى که ما را از کارمان بازخواست کند نيابيد؟ (69) |
| ۞ وَلَقَدْ كَرَّمْنَا بَنِي آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَىٰ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِيلًا (70) |
| ما فرزندان آدم را کرامت بخشيديم و بر دريا و خشکى سوار کرديم و از چيزهاى خوش و پاکيزه روزى داديم و بر بسيارى از مخلوقات خويش برتريشان نهاديم. (70) |
| يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ ۖ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَٰئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا (71) |
| روزى که هر گروه از مردم را به پيشوايانشان بخوانيم، نامه هر که به دست راستش داده شود، چون بخواند بيند که به اندازه رشته باريکى که درون هسته خرماست، به او ستم نشده است. (71) |
| وَمَنْ كَانَ فِي هَٰذِهِ أَعْمَىٰ فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَىٰ وَأَضَلُّ سَبِيلًا (72) |
| و هر که در اين دنيا نابينا باشد، در آخرت نيز نابينا و گمراه‌تر است. (72) |
| وَإِنْ كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ ۖ وَإِذًا لَاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا (73) |
| نزديک بود تو را از آنچه بر تو وحى کرده بوديم منحرف سازند تا چيز ديگرى جز آن را به دروغ به ما نسبت کنى، آنگاه با تو دوستى کنند. (73) |
| وَلَوْلَا أَنْ ثَبَّتْنَاكَ لَقَدْ كِدْتَ تَرْكَنُ إِلَيْهِمْ شَيْئًا قَلِيلًا (74) |
| و اگر نه آن بود که پايداريت داده بوديم، نزديک بود که اندکى به آنان ميل کنى. (74) |
| إِذًا لَأَذَقْنَاكَ ضِعْفَ الْحَيَاةِ وَضِعْفَ الْمَمَاتِ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَكَ عَلَيْنَا نَصِيرًا (75) |
| آنگاه تو را دو چندان در دنيا و دو چندان در آخرت عذاب مى‌کرديم و براى خود در برابر ما ياورى نمى‌يافتى. (75) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |