| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 316 |
|
| قَالُوا يَا مُوسَىٰ إِمَّا أَنْ تُلْقِيَ وَإِمَّا أَنْ نَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَىٰ (65) |
| گفتند: اى موسى، آيا تو مى‌افکنى يا ما نخست بيفکنيم؟ (65) |
| قَالَ بَلْ أَلْقُوا ۖ فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِيُّهُمْ يُخَيَّلُ إِلَيْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَىٰ (66) |
| گفت: شما بيفکنيد. ناگهان از جادويى که کردند چنان در نظرش آمد که آن رسنها و عصاها به هر سو مى‌دوند. (66) |
| فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسَىٰ (67) |
| موسى خويشتن را ترسان يافت. (67) |
| قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنْتَ الْأَعْلَىٰ (68) |
| گفتيم: مترس که تو برتر هستى. (68) |
| وَأَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا ۖ إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ ۖ وَلَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَىٰ (69) |
| آنچه در دست راست دارى بيفکن تا هر چه را که ساخته‌اند ببلعد. آنان حيله جادوان ساخته‌اند و جادوگر هيچ گاه پيروز نمى‌شود. (69) |
| فَأُلْقِيَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَىٰ (70) |
| ساحران به سجده وادار شدند. گفتند: به پروردگار هارون و موسى ايمان آورديم. (70) |
| قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ ۖ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ ۖ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَىٰ (71) |
| فرعون گفت: آيا پيش از آنکه شما را رخصت دهم به او ايمان آورديد؟ او بزرگ شماست که به شما جادوگرى آموخته است. دستها و پاهاتان را از چپ و راست مى‌برم و بر تنه درخت خرما به دارتان مى‌آويزم. تا بدانيد که عذاب کدام يک از ما سخت‌تر و پاينده‌تر است. (71) |
| قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَىٰ مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا ۖ فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ ۖ إِنَّمَا تَقْضِي هَٰذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا (72) |
| گفتند: سوگند به آن که ما را آفريده است که تو را بر آن نشانه‌هاى روشن که ديده‌ايم ترجيح نمى‌دهيم؛ به هر چه خواهى حکم کن، که رواج حکم تو در زندگى اينجهانى است. (72) |
| إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِيَغْفِرَ لَنَا خَطَايَانَا وَمَا أَكْرَهْتَنَا عَلَيْهِ مِنَ السِّحْرِ ۗ وَاللَّهُ خَيْرٌ وَأَبْقَىٰ (73) |
| اينک به پروردگار خويش ايمان آورديم تا از خطاهاى ما و آن جادوگرى که ما را بدان واداشتى درگذرد، که خدا بهتر و پايدارتر است. (73) |
| إِنَّهُ مَنْ يَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ (74) |
| هرآينه هر کس که گنهکار نزد پروردگارش بيايد، جهنم جايگاه اوست که در آنجا نه مى‌ميرد و نه زندگى مى‌کند. (74) |
| وَمَنْ يَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَٰئِكَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَىٰ (75) |
| و آنان که با ايمان نزد او آيند و کارهاى شايسته کنند، صاحب درجاتى بلند باشند. (75) |
| جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ مَنْ تَزَكَّىٰ (76) |
| بهشتهاى جاويدان که در آن نهرها روان است، و همواره در آنجا باشند. و اين است پاداش پاکان. (76) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |