| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 381 |
|
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (45) |
| و بر قوم ثمود برادرشان صالح را فرستاديم که: خداى يکتا را بپرستيد. ناگهان دو گروه شدند و با يکديگر به خصومت برخاستند. (45) |
| قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (46) |
| گفت: اى قوم من، چرا پيش از نيکى بر بدى مى‌شتابيد؟ چرا از خدا آمرزش نمى‌خواهيد؟ شايد بر شما رحمت آورد. (46) |
| قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَنْ مَعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِنْدَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (47) |
| گفتند: ما تو را و يارانت را به فال بد گرفته‌ايم. گفت: جزاى شما نزد خداست. اينک مردمى فريب‌خورده هستيد. (47) |
| وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48) |
| در شهر نه مرد ناصالح بودند که در آن سرزمين فساد مى‌کردند نه اصلاح. (48) |
| قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49) |
| گفتند: به خدا سوگند خوريد که بر او و کسانش شبيخون زنيم. و چون کسى به طلب خونش برخيزد، بگوييم: ما به هنگام هلاکت کسان او آنجا نبوده‌ايم، و ما راست گفتاريم. (49) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50) |
| و غافل بودند که اگر آنها حيله‌اى انديشيده‌اند ما نيز حيله‌اى انديشيده‌ايم. (50) |
| فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51) |
| بنگر که عاقبت مکرشان چه شد: ما آنها و قومشان را به تمامى هلاک کرديم. (51) |
| فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (52) |
| آن خانه‌هاى آنهاست که به کيفر ظلمى که مى‌کردند خالى افتاده است. در آن دانايان را عبرتى است. (52) |
| وَأَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53) |
| آنهايى را که ايمان آورده بودند و پرهيزگار بودند، نجات داديم. (53) |
| وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (54) |
| و لوط را به يادآر. آنگاه که به قوم خود گفت: کارهاى زشت مرتکب مى‌شويد، در حالى که خود به زشتى آن آگاهيد؟ (54) |
| أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (55) |
| چرا از روى شهوت به جاى زنان به مردان مى‌گراييد؟ شما مردمى نادان هستيد. (55) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |