| سوره 33 | سوره مبارکه الاحزاب | صفحه 423 |
|
| وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا (36) |
| هيچ مرد مؤمن و زن مؤمنى را نرسد که چون خدا و پيامبرش در کارى حکمى کردند آنها را در آن کارشان اختيارى باشد. هر که از خدا و پيامبرش نافرمانى کند سخت در گمراهى افتاده است. (36) |
| وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ ۖ فَلَمَّا قَضَىٰ زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا (37) |
| و تو، به آن مرد که خدا نعمتش داده بود و تو نيز نعمتش داده بودى، گفتى: زنت را براى خود نگه‌دار و از خداى بترس. در حالى که در دل خود آنچه را خدا آشکار ساخت مخفى داشته بودى و از مردم مى‌ترسيدى، حال آنکه خدا از هر کس ديگر سزاوارتر بود که از او بترسى. پس چون زيد از او حاجت خويش بگزارد، به همسرى تواش درآورديم تا مؤمنان را در زناشويى با زنان فرزند خواندگان خود، اگر حاجت خويش از او بگزارده باشند، منعى نباشد. و حکم خداوند شدنى است. (37) |
| مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ ۖ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ ۚ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا (38) |
| بر پيامبر در انجام دادن آنچه خدا بر او مقرر کرده است حرجى نيست، همچنان که خدا براى پيامبران پيشين نيز چنين سنتى نهاده بود و فرمان خدا فرمانى است بى‌هيچ زياده و نقصان. (38) |
| الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ ۗ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ حَسِيبًا (39) |
| کسانى که پيامهاى خدا را مى‌رسانند و از او مى‌ترسند و از هيچ کس جز او نمى‌ترسند، خدا براى حساب‌کردن اعمالشان کافى است. (39) |
| مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَٰكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ ۗ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا (40) |
| محمّد پدر هيچ يک از مردان شما نيست. او رسول خدا و خاتم پيامبران است. و خدا به هر چيزى داناست. (40) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا (41) |
| اى کسانى که ايمان آورده‌ايد، خدا را فراوان ياد کنيد. (41) |
| وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا (42) |
| و هر بامداد و شبانگاه تسبيحش گوييد. (42) |
| هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا (43) |
| اوست که خود و فرشتگانش بر شما درود مى‌فرستند تا شما را از تاريکى به روشنى برد، زيرا خداوند با مؤمنان مهربان است. (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |