| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 436 |
|
| وَمَا يَسْتَوِي الْبَحْرَانِ هَٰذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَٰذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ ۖ وَمِنْ كُلٍّ تَأْكُلُونَ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا ۖ وَتَرَى الْفُلْكَ فِيهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (12) |
| اين دو دريا يکسان نيستند: يکى آبش شيرين و گواراست و يکى شور و تلخ. از هر دو گوشت تازه مى‌خوريد، و از آنها چيزهايى براى آرايش تن خويش بيرون مى‌کشيد. و مى‌بينى کشتيها را که آب را مى‌شکافند تا شما از فضل خدا روزى طلبيد و باشد که سپاسگزار باشيد. (12) |
| يُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَيُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ كُلٌّ يَجْرِي لِأَجَلٍ مُسَمًّى ۚ ذَٰلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ لَهُ الْمُلْكُ ۚ وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا يَمْلِكُونَ مِنْ قِطْمِيرٍ (13) |
| از شب مى‌کاهد و به روز مى‌افزايد و از روز مى‌کاهد و به شب مى‌افزايد و آفتاب و ماه را رام کرد. هر يک تا زمانى معين در حرکتند. اين است خدا پروردگار شما. فرمانروايى از آن اوست. چيزهايى را که سواى او به خدايى مى‌خوانيد مالک پوست ميان هسته خرمايى هم نيستند. (13) |
| إِنْ تَدْعُوهُمْ لَا يَسْمَعُوا دُعَاءَكُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَكُمْ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُونَ بِشِرْكِكُمْ ۚ وَلَا يُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِيرٍ (14) |
| و اگر آنها را بخوانيد، صدايتان را نمى‌شنوند و اگر بشنوند، پاسختان نگويند. و در روز قيامت شرک‌آوردنتان را انکار کنند. و کس همانند خداى آگاه خبردارت نسازد. (14) |
| ۞ يَا أَيُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ (15) |
| اى مردم، همه شما به خدا نيازمنديد. اوست بى‌نياز و ستودنى. (15) |
| إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ وَيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيدٍ (16) |
| اگر بخواهد، شما را از ميان مى‌برد و مردمى تازه مى‌آورد. (16) |
| وَمَا ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِيزٍ (17) |
| و اين کار بر خدا دشوار نيست. (17) |
| وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَىٰ ۚ وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَىٰ حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَىٰ ۗ إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ ۚ وَمَنْ تَزَكَّىٰ فَإِنَّمَا يَتَزَكَّىٰ لِنَفْسِهِ ۚ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ (18) |
| هيچ کس بار گناه ديگرى را بر دوش نکشد. و اگر گرانبارى کسى را به حمل‌کردن بار خود فرا خواند، هر چند خويشاوند او باشد، از حمل آن سرباز زند. تو فقط کسانى را مى‌ترسانى که از پروردگارشان، ناديده، بيمناکند و نماز مى‌گزارند. و هر که پاک شود براى خود پاک شده. و سرانجام همه به سوى خداست. (18) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |